ولادت با سعادت امام هادى علیه السلام
روز پـانزدهــم ذی‌حــجـه سال 212 هـ .ق. ولادت بـا سـعادت امـام هادى(علیه السلام) در روستاى «صریا» در نزدیكى مدینه به وقوع پیوست نام مبارك آن حضرت على و كنیه شریفش ابوالحسن ثالث بود. القاب ایشان: نجیب، مرتضی، هادی، نقی، عالم، فقیه، امین، مؤتمن، طیب، عسكرى و ابن الرضا بود. پدر بزرگوار آن حضرت امام جواد (علیه السلام) و مادر گرامیشان سمانه معروف به سیده بود.
در مورد چهره ظاهری امام هادى(علیه السلام) نوشته‌اند که او قامتى معتدل، چهره‌اى سفید متمایل به سرخی، چشم‌هاى درشت، ابروهاى گشاده،سیمایى شاداب و دلى آرام و قامتى پرشكوه و وقار و هیبتى چشمگیر داشت؛ به گونه‌اى كه خود به خود حاضران و بینندگان را به خضوع و تعظیم در برابرش فرا می‌خواند، لذا در وصفش چنین گفته شده است: « او پاكیزه ترین و خوشبو‌ترین انسان‌ها از نظر روح و روان و راست‌گوترین زبان را داشت. از نزدیك بانمك‌ترین و از دور كامل‌ترین انسان‌ها بود. هرگاه سكوت می‌كرد هیبت و شكوهش آشكار و هرگاه سخن می‌گفت، مقامش چشمگیر می‌گردید. نشانه خاندان رسالت از سیمایش می‌درخشید؛ چرا كه او میوه درخت رسالت و شاخه‌اى از باغسـتان نبـوت و گزیده‌اى از دودمان پیامبر اكرم (صلی الله علیه و آله و سلم) بود» .
دوران زندگى امام هادى (علیه السلام) مقارن با خلافت شش تن از بدترین خلفاى عباسى بود: معتصم، واثق، متوكل، منتصر، مستعین و معتز.
امام هادى(علیه السلام) پس از شهادت پدر بزرگوارشان در هشت سالگى به امامت رسیدند . آن حضرت در همان دوران خردسالى آن چنان از علم و هوشیارى و كمالات فوق‌العاده برخوردار بود كه اطرافیان را حیران می‌كرد. امام دهم همچنین در راستاى انتشار مكتب تشیع به تربیت شاگردان متعددى پرداخت كه حضرت عبدالعظیم حسنى(علیه السلام)، ابن سكیت اهوازی، ابوهاشم جعفری، جعفر بن سهیل و اسماعیل بن مهران از آن جمله‌اند.
آن حضرت در تحكیم و استوارى فقه اهل بیت(علیهم السلام)، عقاید و فرهنگ گران سنگ تشیع، همت جدى و وسیع نمود و در این راستا، با فرقه‌هاى مختلفى همچون: صوفیه، واقفیه، غلات، جبریه و ... كه در آن زمان به ترویج عقاید انحرافى خویش می‌پرداختند، مبارزات جدى كرد .
