علّامه طبرسى صاحب كتاب احتجاج، و ابن قُتَيْبَه ى دينورى در كتاب الامامة و السياسة و غير آنها نقل مى كنند:
هنگامى كه امير مؤمنان (ع) از دفن جنازه ى رسول خدا (ص) فارغ شد، در مسجد از فراق پيامبر (ص) با چهره اى اندوهبار و شكسته، نشست، بنى هاشم به حضورش آمده و اجتماع كردند، زبير بن عوام نيز كنار آن حضرت بود، در گوشه ى ديگر بنوزهره در اطراف عبدالرحمان بن عوف، حلقه زده بودند، به اين ترتيب مسلمين در چند گروه، در مسجد، جمع شده بودند، در اين هنگام ابوبكر و عمر و ابوعبيده ى جرّاح وارد مسجد شدند، و گفتند: چرا شما را گروه گروه مى نگريم؟ برخيزيد و با ابوبكر بيعت كنيد كه انصار و مردم با او بيعت كرده اند.
عثمان و عبدالرحمان بن عوف و طرفدارانشان برخاستند و با ابوبكر بيعت كردند، حضرت على (ع) و بنى هاشم از مسجد بيرون آمده و در منزل على (ع) اجتماع كردند، زبير نيز همراه آنها بود.
عمر همراه جماعتى از بيعت كنندگان با ابوبكر، كه در ميانشان «اسيد بن خضير و سلمة بن سلامه» بودند، برخاستند و به خانه ى حضرت على (ع) آمدند و ديدند بنى هاشم اجتماع نموده اند، به آنها گفتند: مردم با ابوبكر بيعت كرده اند، شما نيز بيعت كنيد.
زُبير برخاست. شمشير بدست گرفت، عمر گفت:
«بر اين كلب هجوم ببريد و شرّ او را از سر ما برداريد».
سلمة بن سلامه، به سوى زُبير شتافت و شمشير از دست زُبير ربود، و عمر شمشير را از دست سلمه گرفت و آنقدر بر زمين كوبيد تا شكست. [اين جريان در شرح نهج البلاغه ابن ابى الحديد ج 6 ص 48 آمده است (مترجم).]
آنگاه دور بنى هاشم را گرفتند و آنها را به مسجد نزد ابوبكر آوردند، و به آنها گفتند: مردم با ابوبكر بيعت كردند، شما نيز بيعت كنيد، سوگند به خدا اگر از بيعت سرپيچى كنيد، شما را با شمشير به محاكمه مى كشيم، وقتى كه بنى هاشم خود را اين گونه در تنگنا ديدند، يك به يك به پيش آمدند و با ابوبكر بيعت كردند.

نوشتن دیدگاه