١ـ روز مباهله
٢ـ خاتم بخشى امیرمؤمنان (علیه السلام) در حال ركوع
٣ـ نزول سوره انسان و آیه «هل اتی» در شأن اهل بیت(علیهم السلام)
٤ـ مرگ واثق بالله عباسى

1 ـ روز مباهله
روز بیست و چهارم ذیحجه سال دهم هـ .ق. روز مباهله اهل بیت(علیهم السلام) با نصاراى نجران است و از سوى دیگر نزول آیه تطهیر در شأن اهل بیت(علیهم السلام) در این روز بوده است .هنگامى كه این آیه نازل شد، پیامبر(صلی الله علیه و آله) على، فاطمه، حسن و حسین(علیهم السلام) را فراخواند و فرمود: «اللهم هؤلاء اهلی؛ بار الها! اینان اهل من هستند».

ـ نامه پیامبر(صلی الله علیه و آله) به نصاراى نجران
در سال دهم هـ .ق. پیامبر (صلی الله علیه و اله) نامه اى به نصاراى نجران فرستادند، به این مضمون كه خداوند یكتا را عبادت كنند و مسلمان شوند، یا به مسلمانان جزیه بدهند و به مذهب خود باشند وگرنه آماده جنگ شوند.
بنى نجران در كلیساى بزرگ خود به مشورت پرداختند و پس از بحث و گفت وگو، تصمیم گرفتند هفتاد نفر از بزرگان نصارا را براى تحقیق به مدینه بفرستند. آنان به مدینه آمدند و خدمت پیامبر(صلی الله علیه و اله) شرفیاب شدند. هر چه آن حضرت دلیل و برهان آورد آنان قبول نكردند و امر به مباهله واگذار شد. جبرئیل (علیه السلام) نازل شد و این آیه را آورد: «فَمَنْ حَآجَّكَ فِیهِ مِن بَعْدِ مَا جَاءكَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعَالَوْاْ نَدْعُ أَبْنَاءنَا وَأَبْنَاءكُمْ وَنِسَاءنَا وَنِسَاءكُمْ وَأَنفُسَنَا وأَنفُسَكُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَل لَّعْنَةُ اللّهِ عَلَى الْكَاذِبِینَ؛ اگر كسى با تو مجادله كند، بعد از علمى كه نزد تو آمده؛ بگو بیایید تا فراخوانیم پسران خود و زنهاى خود و كسى که به منزله جان ماست؛ آن گاه نفرین كنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم».
لذا قرار بر مباهله شد و بزرگان و رجال نجران به بیرون مدینه رفتند. آنان با یكدیگر مشورت كردند و بعضى از علماى آنها گفتند: «اگر فردا محمد با اصحاب و جمعى كثیر براى مباهله حاضر شود این روش پادشاهان است و ترسى به خود راه ندهید. ولى اگر خواص اهل بیت خود را آورد این كار انبیا است».
ـ مراسم مباهله
روز دیگر هنگام بالا آمدن آفتاب، پیامبر(صلی الله علیه و اله) دست على بن ابى طالب(علیه السلام) را گرفت و از حجره بیرون آمد. امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) را پیش رو روانه فرمود و حضرت صدیقه كبرى فاطمه زهرا (سلام الله علیها) از پشت سر آمدند تا بین دو درختى كه قبلاً تعیین شده بود، رسیدند. قبلا به دستور حضرت زیر آن دو درخت را جارو زدند و به عنوان سایه بان عباى سیاهى بالاى درخت قرار دادند. مسلمانان مدینه و بنى نجران نیز با فرزندان خود آمدند. پیامبر(صلی الله علیه و اله) كسى را نزد قبیله نجران فرستاد كه ما آماده ایم.
اسقف با همراهان آمد و گفت: «با چه كسانى با ما مباهله مى كنید؟» پیامبر(صلی الله علیه و اله) فرمود: «با بهترین اهل زمین و نیكوترین جهانیان نزد خداوند متعال؛ زیرا از طرف خداوند متعال امر شده ام كه آنها را بیاورم». و به آل عبا(علیهم السلام) اشاره فرمودند.
آن‌ها همین كه چشمشان به پیامبر(صلی الله علیه و اله) و آل عبا (علیهم السلام) افتاد، وحشت كردند به حدى كه چهره هایشان زرد شد. ابوحارث كه میل به اسلام داشت فرصت را مغتنم شمرده، پا پیش گذاشت و دست آنها را گرفته پس كشید و آنان را نصیحت و از عواقب این مباهله آگاه كرد و گفت: «صفات او و اهل بیت او را در كتابها خوانده اید. این محمد همان پیامبر است؛ مگر نمى بینید ابرهاى سیاه را و دگرگونى آفتاب را، و شاخه هاى درختان را كه خم شده، و صداى مرغان، و دود سیاه اطراف و آثار زلزله ها را كه در كوه ها نمودار شده است. آن بزرگواران منتظرند كه دست به دعا بردارند. به خدا قسم! اگر سخنى گویند از ما نشانى نمى ماند. برویم و با او صلح كنیم».
ـ پرهیز نجرانیان از مباهله
ابوحارث آمد و مسلمان شد و عرض كرد: «مردم نجران پشیمان شده اند». حضرت فرمود: «اسلام بیاورند». گفت: «قبول نمى كنند». فرمود: «آماده جنگ شوند». گفت: «قدرت این كار را ندارند؛ ولى حاضرند جزیه را قبول كنند».
پیامبر(صلی الله علیه و آله) به امیرمؤمنان(علیه السلام) فرمودند: «شرایط ذمه و مقدار آن را به آنها بگویید». بعد از این کار امیرمؤمنان(علیه السلام) آنها را نزد پیامبر خدا(صلی الله علیه و اله) آوردند و آن حضرت فرمودند: «اگر با من و این جماعت اهل بیت من مباهله مى نمودید، به صورت میمون و خوك مى شدید و این وادى بر شما آتش مى شد و یك سال نمى گذشت كه تمامى نصرانی ها نابود مى شدند».

2 ـ روز خاتم بخشى امیرمؤمنان (علیه السلام) در حال ركوع
در این روز امیرمؤمنان (علیه السلام) در مسجد پیامبر (صلی الله علیه و اله) انگشتر خود را در حال ركوع به سایل بخشید و آیه مباركه «إِنَّمَا وَلِيُّكُمُ اللّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُواْ الَّذِینَ يُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَيُؤْتُونَ الزَّكَاةَ وَهُمْ رَاكِعُونَ»  در شأن حضرت نازل شد.
حضرت فرمودند: «هنگامى كه این آیه مباركه نازل شد، عده اى از اصحاب پیامبر(صلی الله علیه و اله) در مسجد مدینه جمع شدند. بعضى به بعض دیگر گفتند: "درباره این آیه چه مى گویید؟" بعضى گفتند: "اگر منكر این آیه بشویم سایر آیات را هم باید منكر شویم و اگر ایمان به این آیه بیاوریم و قبول كنیم براى ما ذلت است؛ زیرا على بن ابى طالب (علیه السلام) بر ما مسلط می شود". عده اى از منافقان گفتند: "ما مى دانیم كه محمد در آن چه مى گوید صادق است. او را به ظاهر دوست داریم، ولى از على در آن چه امر مى كند اطاعت نمى كنیم." لذا آیه نازل شد: یعرفون نعمه الله ثم ینكرونها...؛  یعنی: ولایت على بن ابى طالب (علیه السلام) را مى شناسند و حال این كه بیشتر آنها نسبت به آن كافرند» .

3 ـ نزول سوره انسان و آیه «هل اتی» در شأن اهل بیت(علیهم السلام)
در ایـن روز سـوره انسان و آیـه «هل اتی» در شأن امیـرمؤمنان و حضرت فاطمه وامام حسن و امام حسین (علیهم السلام) نازل شده است . این امر بعد از سه روز روزه، آنان و اعطاى افطارشان به مسكین و یتیم و اسیر بود كه آن طعام بهشتى نازل شد. بنا بر نقلى روز 25 ذی‌حجه سوره مباركه نازل شد.
امام صادق (علیه السلام) فرمودند: «آن كاسه اى كه با آن طعام از بهشت آوردند و آن بزرگواران میـل كـردند، نـزد ماسـت و حضرت صاحب الامر (عج) آن را ظاهر خواهد كرد و طعام بهشتى از آن تناول خواهند فرمود» .

4 ـ مرگ واثق بالله عباسى
در بیست و چهارم ذیحجه سال 232 هـ .ق. واثق بالله، نهمین خلیفه عباسى مرد . 

نوشتن دیدگاه