همانطور كه ذكر شد، حجر از جمله شيعيان مخلص و خالص اميرالمؤمنين(علیه السّلام) بود كه بمانند ديگر شيعيان بعد از قضيه سقیفه منتظر روزي بود كه امام(علیه السّلام) به خلافت برسد و شيريني خلافت و حكومت معصوم را، بعد از رحلت  - و یا شهادت - پيامبر اسلام(صلّی الله علیه و آله و سّلم)  دوباره بچشند و شاهد حكومت سراسر عدل اميرالمؤمنين(علیه السّلام) باشند و بتوانند امام را در اين راه ياري نمايند. لذا وي نيز بلافاصله بعد از اعلام خلافت اميرالمؤمنين(علیه السّلام) با ایشان بيعت نمودند و بار ديگر دلدادگي خود نسبت به آستان مقدس اميرالمؤمنين(علیه السّلام) را به ديگران نشان داد.
با نگاه اجمالی به سیره عملی حجر، وفاداری و دلدادگی و سرسپردگی وی  نسبت به مولایش امیرمومنان(علیه السّلام) امری محرز و ثابت شده است.
علامه مجلسی در کتاب شریف بحارالانوار روایتی نقل می نماید که  این ادعا را به اثبات می رساند. نقل شده که امیرالمومنین علی(علیه السّلام) از حجر سوال می کنند :
چگونه خواهى بود آن گاه كه تو را بر برائت جستن از من وادار كنند؟
حجر عرضه داشت : به خدا قسم يا على! اگر با شمشير قطعه قطعه ام كنند و در آتشم بسوزانند، برايم بهتر از آن است كه از تو بيزارى بجويم!
حضرت فرمودند: اى حجر! خدا بر هر نيكى توفيقت دهد، خدا تو را از جانب خاندان پيامبر، پاداش نيك دهد([1]).

______________________________________________________________________________

[1]. بحاراالانوار: ج42، ص290.