غروب بی کسی ها سر نمی‌شد
به جز غم قسمت خواهر نمی‌شد
 
غم عالم اگر بر شانه‌اش بود
از این قامت کمانی‌تر نمی‌شد
 
تمام دشت از غربت لبالب
نمانده سرپناهی در دل شب
 
کنار خیمه‌ای آتش گرفته
همه پروانه، همچون شمع زینب
 
اگر چه غربتت بوده دمادم
اگر چه دیده‌ای غم‌های اعظم
 
ـ فدای عصمت زهرائی تو ـ
نشد یک نخ ولی از معجرت کم

یوسف رحیمی

نوشتن دیدگاه