- سخن رسول خدا صلى الله عليه و آله است قبل از بيان حديث "بطوريكه در صفحات 11 و 60 گذشت" كه فرموده: همانا خداوند امر مامور ابلاغ امرى نموده كه بسبب آن سينه من تنگ شد و گمان نمودم كه مردم مرا تكذيب ميكنند خداوند مرا تهديد فرمود كه اگر آن امر را ابلاغ نكنم مرا عذاب فرمايد.
و اين فرمايش نبوى در ص 100 باين لفظ ذكر شده: " ان الله بعثنى برساله فضقت بها ذرعا و عرفت ان الناس مكذبى فاوعدنى لابلغن او ليعذبنى "، "مفاد آن با جمله كه قبلا ذكر و ترجمه شد يكى است"،
و در ص 13 همين مجلد مفاد فرمايش آنجناب چنين مذكور است: و من در ابلاغ اين امر از ترس طعن و نكوهش اهل نفاق و تكذيب آنها بخداى خود مراجعه نمودم، خداى مرا تهديد فرمود كه يا اين امر را تبليغ كنم يا مرا عذاب فرمايد: و در ص 98 جلد 1 "مفاد خبر ابن عباس" چنين مذكور است: چون پيغمبر صلى الله عليه و آله مامور شد كه على بن ابى طالب عليه السلام را در مقام خود برقرار فرمايد، پيغمبر صلى الله عليه و آله روانه مكه شد و فرمود: ديدم كه مردم بعهد كفر و زمان جاهليت نزديكند. چنانچه اين امر را در حق على انجام دهم، خواهند گفت كه چون على پسر عم او بود "از روى علاقه شخصى" اين مقام را باو داد پس آنحضرت بمكه رفت و حجه الوداع را بجا آورد و مراجعت فرمود تا بغدير خم رسيد... تا آخر حديث. و در ص 96 همين مجلد "مفادا" چنين مذكور است: همانا خداوند امر فرمود محمد صلى الله عليه و آله را كه على عليه السلام را بمردم نشان دهد و آنان را بولايت او خبر دهد پيغمبر صلى الله عليه و آله انديشه فرمود از اينكه بگويند او از پسر عم خود پشتى بانى فرموده: و در اين اقدام بر او طعن و ملامت نمايند... تا آخر حديث، و در ص 93 همين مجلد "مفادا"- چنين مذكور است: چون خداوند امر فرمود رسول خود را كه على عليه السلام را بپا دارد و آنچه را كه فرمود، درباره او بگويد عرض كرد پرورگارا همانا قوم من بجاهليت قريب العهدند "در نسخه ها چنين مذكور است" سپس بانجام حج خود رفت، و چون مراجعت كرد در غديرخم فرود آمد.. تا آخر حديث. و در صفحه 95 مذكور است: زمانيكه جبرئيل امر ولايت را آورد، عرصه بر پيغمبر صلى الله عليه و آله تنگ شد و فرمود: قوم من قريب العهد بجاهليت ميباشند، در اين موقع آيه "يا ايها الرسول... "نازل گرديد.

مجموع اين امور حاكى و مشعر از خبر بزرگ و مهمى است كه "پيغمبر صلى الله عليه و آله" در بيان و ابلاغ آن از انگيزش اهل نفاق و تكذيب آنها ميترسيد، پس آنچه را كه از آن حذر ميفرمود و موجب آن ميشد كه گفته شود: نسبت بابن عم خود بر مبناى علاقه و دوستى اقدام نموده، ميبايستى امرى باشد كه باميرالمومنين عليه السلام اختصاص داشته باشد، نه يك امر عادى كه همه مسلمين در آن شركت دارند، از قبيل نصرت و محبت، و اين امر نيست مگر اولويت بامر و معانى ديگرى كه جارى مجراى اولويت باشد.

نوشتن دیدگاه