قال الشيخ الجليل الفضل بن شاذان بن الخيل - طيب الله مرقده -: حدثنا محمد بن ابى عمير - رضى الله عنه - قال: حدثنا جميل بن دراج، قال: حدثنا زراره بن اعين، عن ابى عبد الله - عليه السلام - قال: قال: استعيذوا بالله من شر السفيانى والدجال وغير هما من اصحاب الفتن. قيل له: يا ابن رسول الله اما الدجال فعرفناه وقدبين من مضامين احاديثکم شانه، فمن السفيانى وغيره من اصحاب الفتن وما يصنعون؟ قال - عليه السلام - اول من يخرج منهم رجل يقال له اصهب بن قيس يخرج من بلاد الجزيره، له نکايه شديده فى الناس وجور عظيم، ثم يخرج الجرهمى من بلاد الشام ويخرج القحطانى من بلاد اليمن، ولکل واحد من هولاء شوکه عظيمه فى ولايتهم، ويغلب على اهلها الظلم والفتنه منهم، فبيناهم کذلک اذ يخرج عليهم السمرقندى من خراسان مع الرايات السود والسفيانى من الوادى اليابس من اوديه الشام، وهو من ولد عتبه بن ابى سفيان، وهذا الملعون يظهر الزهد قبل خروجه ويتقشف ويتقنع بخبز الشعير والملح الجريش، ويبذل الاموال فيجلب بذلک قلوب الجهال والارذال، ثم يدعى الخلافه فيبايعونه، ويتبعهم العلماء الذين يکتمون الحق ويظهرون الباطل، فيقولن انه خير اهل الارض، وقد يکون خروجه وخروج اليمانى من اليمن مع الرايات البيض فى يوم واحد وفى شهر واحد وسنه واحده، فاول من يقاتل السفيانى القحطانى فينهزم ويرجع الى اليمن فيقتله اليمانى، ثم يفر الاصهب والجرهمى بعد محاربات کثيره من السفيانى، فيتبعهما ويقهرهما ويقهر کل من ينازعه ويحاربه الا اليمانى، ثم يبعث السفيانى جيوشا الى الاطراف ويسخر کثيرا من البلاد ويبالغ فى القتل والفساد، ويذهب الى الروم لدفع الملک الخراسانى، ويرجع منها منتصرا فى عنقهه صليب، ثم يقصد اليمانى فينهض اليمانى لدفع شره، فينهزم السفيانى بعد محاربات عديده ومقاتلات شديده، فيتبعه اليمانى فتکثر الحروب وهزيمه السفيانى، فيجده اليمانى فى آخر الامر مع ابنه فى اسارى، فيقطعها اربا اربا، ثم يعيش فى سلطنته فارغا من الاعداء ثلاثين سنه ثم يفوض الملک بابنه السعيد وياوى مکه وينتظر ظهور قائمنا حتى يتوفى فيبقى ابنه بعد وفاه ابيه فى ملکه وسلطانه قريبا من اربعين سنه، وهما يرجعان الى الدنيا بدعاء قائمنا - عليه السلام -. قال زراره فسالته عن مده ملک السفيانى، قال - عليه السلام -: تمد الى عشرين سنه. يعنى: حضرت امام جعفر - عليه السلام - فرمود که استعاذه نمائيد وپناه بريد به خداى تعالى از شر سفيانى ودجال وغير ايشان از اصحابب فتنه ها. پس گفتند به آن حضرت که: اى فرزند رسول خدا ما شناخته ايم از مضامين ومعانى احاديث شما دجال را، پس بيان فرمائيد از براى ما که کيستند سفيانى واصحاب فتنه ها؟ وچه کارها خواهند کرد؟

آن حضرت فرمود که: اول کسى که خروج خواهد کرد از اصحاب فتنه ها مردى خواهد بود که او را اصهب بن قيس گويند، خروج خواهد کرد از بلاد جزيره، بدانديشى او درباره مردمان شديد وجور وستم او عظيم خواهد بود، بعد از آن خروج خواهد کرد جرهمى از بلاد شام، وخروج خواهد کرد قحطانى از بلاد يمن، وهر يک از ايشان رادر ولايت ايشان شوکت وقوت عظيم خواهد بود، وغالب خواهد شد بر اهل آن ولايات ظلم وفتنه، در اثناى آن حال ومهيا شدن آن چند گروه ضال از براى محاربه وقتال، خروج خواهد کرد برايشان سمرقندى از جانب خراسان با علمهاى سياه، وسفيانى از وادى يا بس که از واديهاى شام است، واين سفيانى از نسل عتبه بن ابى سفيان است، واين ملعون پيش از آنکه خروج کند اظهار زهد خواهد کرد وبه جامه درشت بسر خواهد برد وبه نان جو ونمک نيم کوفته قناعت خواهد نمود، ومال ها به مردمان خواهد بخشيد وبه اين افعال دلهاى جهال وارذال را جذب خواهد کرد وبه خود مايل خواهد ساخت. بعد از آن دعواى خلاف خواهد کرد وآن جاهلان ومردمان رذل دون با او بيعت خواهند کرد، وآنان از علما که حق را پنهان دارند وباطل را آشکار کنندتابع جهال وارذال خواهند شد، وتتبع ايشان نموده سر بر خط فرمان سفيانى ملعون خواهند گذاشت، پس خواهند گفت آن علماى دين به دنيا فروخته که: سفيانى بهترين اهل زمين است. وچنان اتفاق خواهد افتاد که در روزى که سفيانى در شام خروج کره باشد يمانى در يمن با علمهاى سفيد خروج کند، واول کسى که با سفيانى جنگ کند قحطانى خواهد بود، پس قحطانى شکست يافته گريخته به يمن مراجعت نمايد، ودر دست يمانى کشته شود، بعد از آن بعد از جنگهاى بسيار که در ميان اصهب وجرهمى وسفيانى نابکار واقع گردد اصهب وجرهمى از سفيانى بگريزند، وسفيانى از پى ايشان رفته ايشان را مقهور سازد، وهر کس که با سفيانى نزاع نمايد سفيانى او را مغلوب ومقهور گرداند الا يمانى، که با او برنيايد، پس سفيانى لشکرهاى بسيار به اطراف عالم بفرستد، وشهرهاى بسيار را مسخر سازد، ودر قتل وفساد مبالغه نمايد، واز براى آنکه ملک وپادشاهى را ازخراسانى يعنى سمرقندى که از طرف خراسان با علمهاى سياه خروج کرده بگيرد، به جانب روم اين سفيانى شوم در حرکت آيد. از اين حديث شريف چنان مستفاد مى شود که در آن زمان سمرقندى بلاد روم را به تصرف درآورده باشد، اما مشخص ومعلوم نيست که قتال در ميان آن دو مضل ضال واقع خواهدشد يا با هم صلح خواهند کرد، يا بى تلاقى فئتين ووقوع احد الامرين سفيانى صرفه در برگشتن خواهد ديد؟ يا بالجمله امام - عليه السلام - فرمود که: برخواهد گشت سفيانى از جانب روم در حالتى که نصرانى شده باشد وصليب در گردن افکنده باشد، پس قصد يمانى کند ويمانى از جهت دفع شر او از جا درآيد، وبه نيت فرو نشانيدن آتش فتنه او نهضت فرمايد، وبعد از محاربات عديده ومقاتلات شديده سفيانى بگريزد، ويمانى از پى او برود، وجنگها وگريختن سفيانى بسيار شود، يعنى مکرر در ميان ايشان جنگ وپيکار وقوع يابد، ودر هر مرتبه سفيانى شکست يافته فرار برقرار اختيار نمايد، پس بيابد يمانى سفيانى را با پسرش در ميان اسيران در آخر کار، وبفرمايد که ايشان را بند از بند جدا کنند. بعد از آن در پادشاهى فارغ البال از دشمنان بد مال سى سال زندگانى کند. بعد از آن ملک وپادشاهى را به فرزند سعيد خود تفويض نمايد ودر مکه معظمه مسکن وماوى گيرد، وانتظار ظهور قائم ما مى کشيده باشد، تا از اين جهان فانى درگذرد، وپسرش بعد از وفات پدر نزديک به چهل سال پادشاهى کند، وايشان رجعت خواهند نمود به دنيا به دعاى قائم - عليه السلام -. زراره گفت پس سوال کردم از آن حضرت از مدت ملک سفيانى، آن حضرت فرمود که: خواهد کشيد مدت ملک وسلطنت او به بيست سال. بايد دانست که از مويدات اين حديث است آنچه شيخ عالى شان يعنى فضل بن شاذان - عليه الرحمه والغفران - در کتاب اثبات الرجعه روايت کرده، وشيخ بلند درجه مويد به تاييدات حضرت قدوسى شيخ ابو جعفر طوسى - عليه الرحمه - از او در کتاب الغيبه نقل فرموده به اين طريق که: عنه عن سيف بن عميره عن بکر بن محمد الازدى عن ابى عبد الله - عليه السلام - قال: خروج الثلاثه الخراسانى والسفيانى واليمانى فى سنه واحده فى شهر واحد فى يوم واحد، فليس فيها رايه باهدى من رايه اليمانى، تهدى الى الحق. يعنى: حضرت امام جعفر - عليه السلام - فرمود که خروج سه تن که ايشان خراسانى وسفيانى ويمانى اند در يک سال ويک ماه ويک روز خواهد بود، وعلمى راه نماينده تر از علم يمانى نخواهد بود، آن علم راه خواهد نمود مردمان را به حق. پس بدان اى محب شاه مردان که احاديث در باب علامات ظهور حضرت صاحب الزمان - عليه صلوات الله الرحمن - بسيار است، مضمون بعضى را از آن شيخ عالى شان محمد بن محمدبن نعمان - عليه رحمه الله الملک المنان - در کتاب ارشاد ذکر کرده، به جهت اختصار به ترجمه آن اکتفا مى نمايد.

نوشتن دیدگاه