بيا تا نغمه ى شوق از نهاد خاک برخيزد           غبار از خاطر آيينه ى افلاک برخيزد
اگر در جلوه آرى گوهر پاک وجودت را            صدف از دامن دريا، گريبان چاک برخيزد
گل شوق تو را در ديده مى کارم، مگر امشب      دل از خواب گران آرزو، چالاک برخيزد
اگر پا در رکاب آرى، به پابوس سمند تو            هزاران لاله ى خونين جگر از خاک برخيزد
ببار اى ديده! امشب قطره قطره اشک بر دامن      که از دل، شعله شعله آه آتشناک برخيزد
به هنگام ظهور تو، تو اى خورشيد نورانى          به پيش پاى تو چون خاکيان، افلاک برخيزد
مگر حرف مرا تکرار سازد اى گل نرگس!          سخن با کوه مى گويم، کزو پژواک برخيزد
به شوق نرگس مست تو اى مهر جهان آرا!           بس گل نغمه ى مستى ز ناى تاک برخيزد(11)
    
- پاورقی -

(11) جواد جهان آرايى.