14 ـ مردى از امام حسن ـ ع ـ خواست كه دوست و همنشين وى باشد، امام ـ ع ـ سه شرط را برايش مطرح نمود:
«قال ـ عليه السلام ـ : إيّاكَ أَنْ تَمْدَحَنى فَأَنا أَعْلَمُ بِنَفْسى مِنْكَ أَوْ تُكذِبنى فَإنَّهُ لا رَأْىَ لِمَكْذُوب أَوْ تَغْتابَ عِنْدِى أَحَداً، فَقالَ لَهُ الرَجُلُ: إئذِنْ لِى فِى الإنْصِرافِ.
فَقالَ ـ عليه السلام ـ : نَعَمْ إذا شِئْتَ.»
«فرمود: 1 ـ بشرط آن كه از من ستايش و تعريف نكنى; زيرا من نسبت به خودم از تو آگاهترم.
2 ـ مرا دروغگو ندانى; زيرا دروغگو رأى و عقيده درستى ندارد.
3 ـ مبادا در برابر من از كسى غيبت كنى.
چون آن مرد شرايط دوستى با آن حضرت را دشوار ديد گفت: مى خواهم از درخواست خود منصرف شوم؟
امام ـ ع ـ فرمود: آرى هر طور مى خواهى انجام بده.»