23 ـ ابى الجوزاء مى گويد: خدمت امام مجتبى ـ ع ـ بودم كه مى فرمود:
«رَبِّ اهْدِنى فيمَنْ هَدَيْتَ وَعافِنى فيمَنْ عافَيْتَ وَتَوَلَّنى فيمَنْ تَوَلَّيْتَ وَبارِكْ لى فيما أَعْطَيْتَ وَقِنى شَرَّ ما قَضَيْتَ إِنَّكَ تَقْضى وَلا يُقْضى عَلَيْكَ إِنَّهُ لا يُذِلُّ مَنْ والَيْتَ تَبارَكَ رَبَّنا وَتَعالَيْتَ.»
«پروردگارا! مرا به راه كسانى هدايت كن كه خود آنها را هدايت فرمودى، و سلامتى را آن گونه عنايت كن كه به آنها عنايت كردى و دوست بدار مرا همانطورى كه آنها را دوست داشتى و بركت ده در آنچه بر من ارزانى داشتى و نگهدار مرا از شرّ و بدى آنچه حكم كردى ـ در سايه اعمال زشت بعضى از شرور، به صورت طبيعى سراغ انسان مى آيد كه عكس العمل افعال و كردار شخص است ـ همانا تو حاكم بر همه اشيائى و هيچ چيز بر تو غالب نخواهد بود، پروردگارا خوار و ذليل نمى شود كسى را كه تو دوست بدارى، پاك و منزه و بلند مرتبه است پروردگار ما.»