مديحه قائميه عليه الصلاة والسّلام العالية العليّة راجع به مقام جليل ولايت وسلطنت وخلافت الهيّه ايشان وبودن ملجأ وپناه بندگان وخاصه اهل ايمان ودوستان وفريادرس بودن از بيچارگان از جور اهل عدوان وفساد اهل زمان

اى گل زيبا همه عالم ز تو زيباستى        سرو رعنائى ز تو هر سرو قد رعناستى
گويم اى صاحب کرم هستى به ما صاحب نعم    از خدا باشد عطا از تو به ما پيداستى
فرض باشد زين سبب حمد وثنا بى حد ومرّ    از خدا وحضرتت بر پيرو هم بُرناستى
حمد حق پس در کَما اَثْنَيتَ نَفسَک بس بود    هم در آن اوصاف واسمائش که بس حسناستى
هان سرايم در ثنايت همچو بلبل بر گلى        نغمه خوانى دارد او هرکه به بستانهاستى
قطره اى من نيستم امّا زيُمن مهر تو        طبع من اکنون به مدحت بحرِ گوهر زاستى
فيض بخشى دم بدم اى جان من برعالمى        تو بحق قائم، ولى عالم ز تو برپاستى
تو سليمان جهانى ما همه مور توايم        از سليمان پروريدن مور خود برجاستى
مظهر اللّه نورى نوربخشى در جهان        هر ولى مشکوة بينم از تواش مقباستى
آفتاب عالمى تابش ز تو در هر کجا است        هر حلاوت در کمال هر دلى از تابشت پيداستى
جمله عالم جسم واى جانا تو جان عالمى        جسم را از روح ظاهر رفت وآمد هاستى
کيميا مس را طلا سازد تو باشى بِه از او        خاک تيره از نگاهت گنج وگوهرهاستى
ابر بينم از تو بارد چشمه را زايش زتو است    تابش مهر از تو هر بستان زتو آراستى
تو ولى اللّه باشى زآن پناه عالمى        بر تو داريم التجا بين فتنه ها برپاستى
قائم بالحق توئى هرگه زحق قائم شدى        ظلم رفتى ازجهان وعدل وحق برپاستى
اى شها بين ظلم وعدوانها چها بر ما کنند        در پناهت آر ما را قادر وداناستى
گر چه ما بيچارگان شرمنده ايم از حال خود    ليک هم شاها توئى صاحب کرم از راستى
ما همه عالم گنه کاران گرفتار غميم        يک لب آرى بر شفاعت غم زما برخاستى
با همه شرمندگى رو بر کجا آريم ما        بر همه ما حضرتت تو ملجاء ومأواستى
چشم گريان قلب سوزان آه سرد ما ببين        در همه بنگر عزا بر حضرت زهراستى
درنظر آريم هرگه آتش اندر درگهى        جبرئيلش بود خادم، هم ملائک هاستى
يا نظر آريم از آن پهلو که در آمد براو        خسته پيغمبر از آن در جنة المأواستى
يا نظر آريم بر محسن قتيل اهل بيت        در تقاص اول خدا خواهد بر او خون خواستى
يا نظر آريم از زهرا که کرد او ناله ها        نزد آن کافر که اندر ظلم بى پرواستى
جمله نالان آمده باشور وشَين اى مرتجا        هست اميد از تو که چشم مرحمت برماستى
حرمت بانوى جنّت جدّتان روح نبى        اين شفاعت بر شما بهتر شفاعتهاستى
يک نظر فرما به ايمانى مديح درگهت        مدح او برگ گل از بلبل به بستانهاستى