تجديد مطلع بطور مخمس در توجه به ساحت قدس حجة اللّه اعظم امام مهدى قائم صلوات اللّه عليه به مضمون مديحه سابقه

دل من به ذکر حبيب من        که خداى کرده نصيب من
شده نغمه خوان چو طبيب من    بسوى جناب حبيب من
        من وذکر تو شده ام مُعين

تو جنان وطوبى وکوثرى    تو چو جانى وروح پر ورى
گل وباغ بلبل دلبرى    تو به باغ سروُ صنوبرى
    من وماء مهر توام معين    
    

تو مرا چو عرشى وآسمان        تو مرا چو کرسى وقدسيان
ز تو ذکر خداست مرا به جان    ز تو نور هدى است مرا عيان
        من وقدر جليل تو بيش از اين

به دلم هواى تو چون رسيد      به هواى دل ز جنان وزيد
به جنان ز خدا نويد رسيد      زنويد خدا رسيد مزيد
    من ودل هواى تو بس همين

به دلم زمهر تو آذرا    به سرم زفکر تو ماجرا
به رُخَم ز چهر تو مَنظرا    بِبَرم تو هميشه دلبرا
    من ودلبران همه دل بر اين

تو شه سَرير ولايتى    تو مَه مُنير هدايتى
زخدا تو قدير به آيتى    تو بما ضمين عنايتى
    من ولطف تو شده ام ضمين    

سحرم به فکر تو آمدى    شَررَم به هجر تو آمدى
مگرم به ذکر تو آمدى    که سرم به مهر توآمدى
    من وفکر وذکر تو اين چنين

چو دلم به مهر تو شد قرين        به دلم ز چهر تو شد مکين
شده ام به هجر تو دل غمين        همه ام به عُزلت ومُستکين
    من واز هواى تو در انين

نه مراست غير تو بهجتى    نه مراست غير تو لذّتى
نه مرا ست غير تو دولتى    نه مراست غير تو قوّتى
    من ولطف تو به صد آفرين

زخدا صداى تو شد بلند    همه انبياء به تو خوش دلند
همه اوليا به تو ارجمند    همه مدح ثناى تو مى کنند
    من ومدح تو بُوَدَم از اين

به تو حُسن خدائى آمده    به تو جلوه بارى آمده
ز تو جلوه نمائى آمده    زتو وعده يارى آمده
    

تو چه دلربا به حسن خودى        همه دلبران سوى خود برى
    من ودل به وعدِ تو از يقين
    
    

چو يکى به جلوه زخود دهى    من ودل ربوده خود ببين
همه جان فدائى خود کنى        همه دلبران تو ربوده اى
        بر عاشقان بِه چه بوده اى

تو به گلرخان چه نموده اى        من وآستان تو اين چنين
همه شان به خويش سُتوده اى    شه من سُلاله احمدى
    تو يکى از او گل سرمدى
        

مه من جمال محمّدى    من ودل به روى تو نازنين
عجبا به جلوه در آمدى    ز اَحَد مَدَد به تو مى رسد
    ز عدد بلد به تو مى رسد

ز مدد عَدَد به تو مى رسد    من وعمر ومهر تو بس همين
همه تا ابد به تو مى رسد    تو شدى چو آئينه حق نما
    سوى ما ز جلوه حق نما

نظرى ز براى حق نما    من وجلوه تو به دل مکين
دل ما از آن سوى حق نما    تو به دل شدى همه نور من
    تو به دل هميشه سرور من


تو به دل شدى همه شور من    من وبحر وصل تو در کمين
تو زدل زدوده غُرور من        تو براى خدا مددى نما
    زخدا بما صمدى نما

دل ما شود احدى نما    من ومدّعا ز تو شد بر اين
که به دل نکند احدى نما    تو شها ز بحر کرامتى
    تو شها بر امر دلالتى
    
تو شها ز بهر عنايتى    من ورو هميشه به چهره مبين
بنما زحسن خود آيتى    دل من به لطف تو متّکى
    دل من به حسن تو مقتدى
    
دل من به نور تو مهتدى    من ومسلک تو شعار ودين
دل من به مهر تو مرتوى    به خداست به ز همه عطا
    که مراست مهر تو دلربا
    
که مراست سوى تو رهنما        من ومهر تو چه بِهْ است از اين
که مراست چهر تو دلگشا        تو شها چسان دل ما برى
    همه ما به شور درآورى
    
چو خودى نمائى وبگذرى    به من از جناب تو چه بِهْ از اين
کنى از سواى خدا برى    دل من به مهر تو شد جنان
    شده کامران همه شادمان
    
شد از اين جنان همه کامران    منم ازتو شاد ومراد در همين
شده شادمان به همين جهان        تو شها زدى نقاب به رو
    همه شان به ذکر تو گفتگو

همه عاشقان زتو جستجو    من وروى تو چو درّ ثمين
که دمى حجاب برى ز رو    زخدا شده دل به تو رهنما
    بُود اين زبُوالعجبى به ما
    
    
ز تو دل به خدا شده رهنما        به من از تو حسن خدا مبين
دل حق نما شده حل نما        چو شدى دل آئينه با صفا
    به تو چون بديد ز حُسن خدا
    
تو شدى آئينه حق نما    منم از تو گشته خداى بين
شود او به غير خدا نما    تو شها سليل نبوّتى
    تو مرا روانى ومُهجتى
    
تو مها دليلى وحجّتى    من ومهر وهجر تو شد قرين
تو چرا بگو شه غيبتى    تو شها اگر چه نَه اى خفى
    وليم تو شاهد عادلى
    
بر دل که مهر تو شد جلى        منِ دل غمين ز همين حزين
که چو هست روى تو مختفى    بجز آنکه مهر تو مرهمش
        بجز آنکه فيض تو همرهش
    
بجز آنکه لطف تو همدمش        من وياد تو بهشت برين
بجز آنکه ذکر تو غم برش        تو که يادگار زاحمدى
        زخدا مدام مؤيّدى

تو هم اسم او ومحمّدى    من وسايه ات شده همنشين
تو هميشه ظلّ ممدّدى    تو بر انبيا همه سرورا
    به خدا تو شاه مظفّرا
    
تو بر اوليا همه منظرا    منم اى شها تو به ره ببين
زخدا به جمله مبشّرا    ز رقيب بسکه بما ستم
    زخصم فتنه دم بدم
    
زعتيد بسکه بما الم    من خسته وبه تو ظلم وکين
تو بدادرس تو رهان زغم    زخدا تو ولى دم شدى
    تو شَرَر به اهل جفا زنى

طلب دم شهدا کنى        من ومنتظر که شوى مبين
ز زمين تو جور وجفا برى        تو نظر به طيبه نما ببين
    دو عَنُود دين خدا ببين
    
حرم رسول خدا ببين        من وکينه ز آن دو عدوّ دين
چه نمود هر دو ز ظلم وکين    تو ببين به جدّه اطهرت
        زخدا کنم همه مسئلت
    
چه رسيد از آن سگ بت پرست    ز من آرزو تو گرفته کين
دهد اذن تقاص به حضرتت        تو به حق حُرمت فاطمه
    که کنى شفاعت ما همه
        
تو بحق عصمت طاهره    من والتجا که کنى چنين
ز گُنَه شويم مُطهّره    تو شها کريم سجيّتى
    ز کَرَم نما تو عطيّتى

تو شهارحيم طبيعتى
نشوم دچار مذلّتى
من واين فقيه توره نشين