و بـاز از مـهـمترين و قاطعانه ترين اقدامات حضرت بقية اللّه ارواحنا فداه برخورد شديد با دشمنان ولايـت اسـت بـلكه در اين موارد مى توان سختترين عملكردها و شديدترين واكنشها را درحكومت جـهـانـى آن حـضـرت مـشـاهده نمود, آن امامى كه درتمام موارد رافتش بيشتر جلوه مى كرد و رحمتش بر غضبش سبقت مى جست گوئى اينان آن قدر بى ارزشند كه حتى درمعناى شى ء بودن نـيـز نـمـى گنجند تا [وسعت رحمته كل شي ء]آنان را دربرگيرد و چنان دست بر قبضه شمشير مـى كـنـد كه گوئى قهر الهى به جوش آمده و هيچ چيز را ياراى مقابله اش نيست واو در اين باب هيچ عذرى را نمى پذيرد و هيچ بهانه اى را قبول نمى كند مگر آنكه از جرگه دشمنان خارج شوند و به زمره دوستان درآيند.
حضرت امام محمد باقر(عليه السلام) مى فرمايند: اذا قـام الـقـائم عـرض الايـمـان عـلى كل ناصب , فان دخل فيه بحقيقة والا ضرب عنقه او يؤدي الـجـزيـة كـمـا يـؤديـهـا الـيـوم اهـل الذمة ويشد على وسطه الهميان ويخرجهم من الامصار الى السواد. آنـگـاه كـه قـائم (عليه السلام) قـيـام مى نمايد ايمان را بر ناصبيان عرضه مى كند پس اگر حقيقتا ايمان در قـلـبـهـايـشـان داخـل شد - كه خوب - و الا گردن آنها را خواهدزد يا آنكه جريمه ساليانه بر آنها مى بندد همانگونه كه الان غير مسلمانها مى پردازند و بر كمرش هميان مى بندد و از شهرها او را به سوى بيابانها اخراج مى نمايد.
 حـكومت امام زمان ارواحنا فداه حكومت ولايت است و غير اهل ولاء در آن حكومت محل و منزلتى نـدارد و از اين حديث نيزاين نكته به خوبى روشن مى شود كه آن حضرت بر ناصبيان كه دشمنى و عـداوت بـا اهـل بـيـت و شـيعيانشان را جزءضرورى ترين احكام دين مى دانند و نعوذ باللّه به ائمه هـدى (عليهم السلام)اهـانت و جسارت مى كنند, ايمان حقيقى را عرضه مى دارد كه منظور از ايمان در لسان ائمـه مـعـصـومـيـن (عليهم السلام) هـمـان اسلام كامل است كه در غدير خم و بلكه از ابتداى رسالت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله)آن را تبليغ فرمود و بعد از جريان غديرخم و معرفى اميرمؤمنان و ائمه هدى (عليهم السلام) خداوند اين آيه شريفه را نازل فرمود: (اليوم اءكملت لكم دينكم واءتممت عليكم نعمتي ورضيت لكم الا سلا م دينا). امروز (روز غدير خم ) دينتان را كامل كردم و نعمتم را بر شما تمام نمودم و از اسلام به عنوان دين شماراضى شدم .
امـا با اين وجود روايتى از حضرت امام صادق (عليه السلام) رسيده است كه به عرضه ولايت توسط امام زمان ارواحنا فداه تصريح مى فرمايد و آن در ذيل اين آيه شريفه وارد شده است : (وعباد الرحمن الذين يمشون على الا رض هونا -الى قوله تعالى - حسنت مستقرا ومقاما). عـبـاد الرحمان آن كسانى هستند كه بر روى زمين سرافكنده راه مى روند - تا آنجاى كلام الهى - نيكوجايگاه و مقامى است آنجا.
حضرت امام صادق فرمودند: هـم الاوصـيـاء يـمـشـون عـلـى الارض هـونـا فـاذا قام القائم (عليه السلام) عرضوا كل ناصب عليه , فان اقر بالاسلام وهي الولاية والا ضربت عنقه او اقر بالجزية فاداهاكما يؤدي اهل الذمة .
آنها اوصياء الهى هستند كه سر به زير افكنده و روى زمين راه مى روند و آن زمان كه قائم (عليه السلام) قيام كـنـدهمه ناصبيان را به او عرضه مى كنند اگر اقرار به اسلام كه همان ولايت است نمود پذيرفته مى شودو الا گردنش زده مى شود و يا آنكه جزيه خواهدپرداخت همانگونه كه اهل ذمه مى پردازند.
پس آنانكه بغض و كينه اهل بيت (عليهم السلام) را نصب العين خودكرده اند در زمان حكومت آن حضرت ذليل خـواهـنـد شد و آنان كه به ظاهر مدعى اسلامند در آن هنگام پرده از كفرشان برداشته شده و امام عـصـر(عليه السلام) بـا آنـان چون كافران رفتار مى كند وآنها را به لباس كفار در مى آورد و بر تمام مردمان مـعـرفـى مى كندو آنها را بين دو راه مخير مى سازد يا آنكه تن به مرگ دهند و ياآنكه چون كافران جـزيـه بـپردازند و در اين صورت نيز حق ماندن در بين مسلمانان را ندارند و از امكانات رفاهى و شهرى نيزمحرومند علاوه آن حضرت براى آنان علامتى قرار داده تاهمگان او را بشناسند و معلوم شود كه او با درياى رافت مهدوى هم تطهير نگشته است
الـبـته با بررسى ديگر روايات كه حاكى از پاكسازى زمين ازدشمنان خدا و اهل بيت (عليهم السلام) توسط آن حضرت مى باشدمى توان اين برخورد حضرت امام زمان (عليه السلام) با ناصبيان را درابتداى تشكيل حكومت الـهـى و قـبـل از اسـتـقرار كامل حكومت آن حضرت دانست , ولى پس از استقرار و تسلط كامل و روشن شدن حقائق اقدام به پاكسازى كلى مى نمايند چنانچه بعدا به آن خواهيم پرداخت .