اين صفت را كسى دارد كه روح او پست است و آن را براى خود مجاز مى داند و آن يك بيمارى روحى است كه وقتى انسان به آن مبتلا شد از اينكه مورد اعتماد مردم باشد محروم مى گردد و در اجتماع خود براى خود بدبختى را به ارمغان مى آورد و دوستان و برادران با محبت را از دست مى دهد. اين ضرر فردى خلف وعده است و اما در اجتماع ، آن يك بيمارى اجتماعى خطرناكى است كه مانع سعادت جامعه و نظم و معاملات و حصول اطمينان ميان مردم مى گردد.
معلوم است كه اين بيمارى مهم وقتى در نفوس آماده به وجود آمد، هيچ پزشك و فيلسوفى نمى تواند آن را درمان كند و فقط عامل دينى و واعظ درونى مى تواند اثر كند و اين نفس پست را بالا ببرد و به سطح انسانى برساند. لذا امام صادق (عليه السلام ) از همين طريق مستقيم براى درمان اين بيمارى وارد مى شود و مى فرمايد:
هر كس به خدا و روز قيامت ايمان دارد به وعده خود وفا كند(95)
و نيز مى فرمايد: سه خصلت است كه در هر كس باشد او منافق است اگر چه روزه بگيرد و نماز بخواند: كسى كه وقتى سخن مى گويد دروغ بگويد و كسى كه چون وعده مى دهد تخلف كند و كسى كه وقتى امانتى به او داده شد خيانت كند.(96)

- پاورقی -

 95- كشف الاخطار
 96- همان