دايه‏ ى ابى‏ جعفر روزى به او گفت: «تو را در فكر مى‏بينم، گويا پيرمردى شده ‏اى؟ فرمود: عيسى بن مريم در كودكى مريض شد. به مادرش آن چيزهايى را كه موجب معالجه مى ‏شد، توضيح داد، او تهيه كرد. ولى موقع خوردن، عيسى گريه كرد. مادرش گفت: من با آنچه تو ياد دادى معالجه‏ ات مى‏ كنم، آن وقت گريه مى‏كنى؟
فرمود: الحكم حكم النبوّة والخلقة خلقةُ الصبيان؛
حكم، حكم نبوّت است امّا بدن وخلقت من خلقت كودكان است.» (34) يعنى، دو موضوع كاملاً متفاوت هستند. كودكى من به خلقت طبيعى مربوط است لذا درد مى‏كشم و گريه مى‏كنم امّا رسالت من امرى الهى است و حساب آن دو جداست.
و بدين گونه حضرت به استبعاد امامت در كودكى پاسخ گفت.

- پاورقی -

34 ـ اثبات الوصية، 212.