شنيد گوش دلم مژده از ولادت زهرا
گشود بلبل طبعم زبان به مدحت زهرا
فضاى كعبه منور شد از فروغ جمالش‏
صفا گرفت صفا از صفاى صورت زهرا
خداى اكبر و اعظم نكرده خلق به عالم
ز نسل حضرت آدم زنى به شوكت زهرا
به جز خديجه كبرا كه هست مظهر عصمت
نزاد مادر ديگر زنى به عصمت زهرا
بخوان حديث كسا و بين كه خالق يكتا
نموده خلقت دنيا براى خلقت زهرا
نهاده ساره سربندگى به پاى سر يرش
ستاده هاجر چو خادمان به خدمت زهرا
چو اوست نور حق و حق در او نموده تجلى
به غير حق نشناسد كسى حقيقت زهرا
ولى چه سود كه با اين همه جلالت و شوكت
زمانه بود مدام از پى اذيت زهرا
چنان به درد و مصيبت نمود صبر و تحمل‏
كه صبر شد متحير ز صبر و طاقت زهرا

سيد عباس جوهرى (ذاكر)

نوشتن دیدگاه