مقاله ها

۲۵ ذی‌الحجه یادآور روزی است که حضرت علی(علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) برای بهبود بیماری حسنین سه روز، روزه گرفتند و از قضا هر سه افطاری آن را به نیازمندان بخشیدند دراین روز سوره 'هل اُتی' درشأن اهل بیت عصمت وطهارت نازل شد.

ماجرای این روز بسیار مهم که سراسر آن، درس و پیام برای مسلمین است از این قرار بود که امام حسن مجتبی و امام حسین (علیهم السلام) در ایام کودکی بیمار شدند و پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) به همراه برخی از صحابه از آنان عیادت نمودند. آن گاه پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم) به حضرت علی(علیه السلام) فرمودند: اگر برای بهبودی آنان نذری نمایی، امید است خداوند سبحان زودتر شفا عنایت کند.
حضرت علی (علیه السلام) گفتند: ای رسول خدا! برای شفای آن دو نذر می‌کنم که سه روز، روزه شکر به جای آورم. حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) و خدمتکارشان فضه نیز به مانند ایشان نذر کردند. چند روزی نگذشت که دو ریحانه رسول خدا(صلی الله علیه و آله وسلم) شفا یافتند و حضرت علی (علیه السلام)و همسرشان فاطمه زهرا (سلام الله علیها) قصد کردند که به نذرشان وفا کرده و سه روز روزه شکر بگیرند.
در آن زمان وضع مادی اکثر مسلمانان، به ویژه خانواده حضرت علی (علیه السلام)بسیار پایین بود و به سختی می‌گذشت. بدین لحاظ آن حضرت ناچار شد، از شمعون بن حاریای یهودی، مقداری جو قرض کند و آن را پس از آسیاب کردن، برای پخت نان استفاده کند و یا به روایتی دیگر، برای شمعون یهودی مقداری پشم ریسید و اجرت آن را، سه من جو دریافت کرد.
فاطمه زهرا(سلام الله علیها) آن جو را آسیاب و به سه بخش تقسیم کردند و هر بخشی را برای افطاری یک روز جدا کردند و سپس آن‌ها را در سه روز متوالی نان پختند.
بخشش سه افطاری به نیازمندان در سخت‌ترین شرایط
آن بزرگواران از روز بیست و پنجم ذی حجه شروع به روزه گرفتن و ادا نمودن نذر خویش کردند. حضرت علی (علیه السلام) در روز اول، نماز مغرب را با پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) به جا آورد و سپس برای صرف افطار به خانه رفت.
ولی همین که در سر سفره نشست، مستمند و بیچاره‌ای از راه رسید و از آنان غذا طلبید. حضرت علی (علیه السلام) فرمودند که سهمیه وی را به آن فقیر دهند. فاطمه زهرا(س)، فضه و امام حسن (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) نیز به پیروی آن حضرت سهمیه اندک خود را به فقیر داده و خودشان با آب افطار نمودند و روز بعد را با همین وضع روزه گرفتند.
فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در روز دوم، بخش دیگر آرد را نان پختند و منتظر افطار ماندند که او و همسر و فرزندانش با آن نان افطار کنند. ولی در این شب نیز یتیمی از راه رسید و درخواست غذا نمود. جملگی سهمیه خود را به یتیم داده و خود با آب افطار کردند و روز سوم را با همان وضع روزه گرفتند.
در روز سوم نیز فاطمه زهرا (سلام الله علیها) باقی مانده آرد را نان پخت و در سر سفره گذاشت، تا هنگام افطار، همگی از آن تناول کنند، اما در این شب نیز محتاج دیگری فرارسید. وی اسیر بی بضاعت و گرسنه‌ای بود که از فرط گرسنگی و دربدری، به خانه امام علی (علیه السلام) پناه آورد. در این شب نیز اهل خانه، غذای خود را به اسیر بخشیدند و تنها با آب افطار کردند.
نزول آیات شریفه سوره "هل اتی" در شان اهل‌بیت(علیهم السلام)
روز چهارم، حضرت علی (علیه السلام) دست فرزندانش حسن و حسین علیهماالسلام را گرفتند و نزد رسول خدا (ص)رفتند، در حالی که فرزندانش از شدت گرسنگی می‌لرزیدند. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) از وضعیت آنان پرسید و حضرت علی (علیه السلام) ماجرا را برای آن حضرت تعریف کردند.
پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) آن دو را در آغوش گرفت و به نزد دختر خود، فاطمه (س) آمد و دید وی در محراب عبادتش نشسته و به عبادت مشغول است، ولی چهره مبارکش از گرسنگی زرد و چشمانش گود شده است و کلاً بی حال است. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) از دیدن آنان بسیار متأثر و غمگین شد و دست بندگی به سوی پروردگارش بلند کرد و گفت: " و اغوثاه، یا الله اهل بیت محمد یموتون جوعاً" یعنی: ای داد، ای خدا! اهل بیت محمد از گرسنگی می‌میرند.
رضایت الهی مزد فداکاری علی(ع) و اهل‌بیتش
در همین هنگام جبرئیل امین فرود آمد و عرض کرد: ای رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) آن چه خداوند متعال درباره اهل بیت تو عنایت کرده است، بنگر. فرمود: چه چیزی را بنگرم!
جبرئیل امین این سوره را که در شأن فداکاری حضرت (ع)و همسرش فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و فرزندانش حسن و حسین علیهماالسلام نازل شد، بر آن حضرت قرائت کرد: «هَل اَتی عَلَی الاِنسانِ حینٌ مِنَ الدَّهرِ... اِنَّما نُطعِمُکُم لِوَجهِ اللهِ لانُریدُ مِنکُم جَزائاً وَ لاشَکوراً...».(1)
بنا به روایتی در آن روز برای اهل بیت فداکار پیامبر (ص)غذایی از آسمان فرود آمد و آن را تا هفت روز تناول کردند.(2)
بدین گونه، خداوند سبحان از ایثار و خودگذشتگی حضرت علی (علیه السلام) و خانواده بی نظیرش تقدیر کرد و قلب پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلم) را تسلی بخشید.

پی نوشت و منابع:
1.سوره انسان، که به سوره "دهر" نیز مشهور است.
2. مسارالشیعه شیخ مفید، ص 23؛ الاقبال بالاعمال الحسننة سید بن طاووس، ج 2، ص 374.
منبع : ایسنا

نوشتن دیدگاه