ان الله جل ذكره خلق الدنيا والاخرة للمؤ منين فهم فيه شركاء فمن اعطى شيئا من حطام الدنيا ومنع اخاه كان ممن ظلمه وغضبه واستضعفه .(1)
خداوند (جل ذكره ) دنيا و آخرت را براى مؤ منين خلق كرد. پس اينان به حكم آنكه پدر معنوى همه آنان پيامبر و امام است و به حكم برادرى در آن شريك يكديگرند. بنابراين هر مومنى برادر مومن خود را از مال بى ارزش ‍ دنيا كه به او عطا گرديده منع كند، او نيز از كسانى است كه آن مؤ من را مورد ظلم و غضب و استضعاف قرار داده است و در چنين حالى بايد منتظر خشم الهى باشد.
اسوء الناس معاشا من لم يعش غيره فى معاشه .(2)
بدترين مردم از نظر زندگى اقتصادى كسى است كه به ديگران در معاش ‍ خود معاش ندهد و در پرتو زندگى او زندگى نكنند.
اول من يدخل النار... ذوثروة من المال لم يعط المال حقه .(3)
نخستين كسى كه وارد آتش مى شود... ثروتمندى است كه حقوق مالى خود را ادا نكند.
ان البخيل بعيد من الناس ، بعيد من الجنة ، قريب من النار.(4)
بخيل از خدا و مردم دور و از بهشت دور و به آتش نزديك است .

______________________________________________________________

1- مستدرك الوسايل ، جلد 2، ص 413.
2- تحف العقول ، ص 334.
3- مستدرك الوسائل ، جلد 2، ص 413.
4- جامع الاخبار، ص 112.