تأديب كودكان با بيش از سه ضربه را، باعث قصاص ادب‏ كنندگان مى‏ دانست. البته تأديب در مقابل جرم نيست.[1]
ج) اگر مجرى تعزيرات بر اثر تعدى، باعث كشته شدن كسى مى‏ شد ضامن بود و گرنه از بيت‏ المال به ورثه، ديه پرداخت مى‏ شد.[2] يك بار قنبر سه ضربه بيش از حد مقرر زده بود كه قصاص شد[3] و ديه زنى كه در اثر ترس از اجراى حد، سقط جنين كرده بود، از بيت المال يا توسط عاقله مجرى حد پرداخت شد.[4]
د) در تعزيرات مردم را سفارش به عفو مى‏ كرد، مخصوصاً نسبت به صاحبان جايگاه اجتماعى و يا خود عفو مى‏ كرد.[5]

*************************************************************************************
[1]. وسائل الشيعه، باب 8، از ابواب بقية الحدود، ح‏3.
[2]. همان، باب 30، موجبات ضمان، ح‏1.
[3]. همان، ابواب مقدمات حدود.
[4]. همان، موجبات ضمان، ح‏1 و 2.
[5]. نهج‏ البلاغه، حكمت 19؛ غرر و درر، حديث 6815؛ شرح نهج‏ البلاغه ابن ابى ‏الحديد، ج‏1، ص‏23.