روایات تاکید دارند که حضرت علی ( صلوات الله علیه) از بیعت با ابی بکر امتناع کرد، و در حق خلافتش هیچ کوتاه نیامد؛ گرچه رفتار ددمنشانه از آن افراد سر زد به گونه ای که خانه اش را آتش زدند و استخوان بدن همسرش را شکستند؛و جنینش را کشتند و در خانه اش جمع شدند، و به بندش بستند و به داخل مسجد کشاندند و شمشیر بالای سرش گرفتند و تهدید کردند که اگر بیعت نکنند او را می کشند؛ ولی ان حضرت دلیل هایی برایشان آوردند و دشمنی آنها را ثابت و نیات پست و روحیه ی حرص و آزشان را رسوا کرد و مظلومه ی کبری هم در جای های مختلف از امام و امامت دفاع کردند؛ هم زمانی نزد آنها رفت و هم موقعی که همراه همسرش به خانه بازگشت، و در همین میان متحمل بلاهایی همچون قتل فرزند و کتک از دست اوباش عمر؛ مثل خالد و مغیره و قنفذ و دیگران شد بی احترامی و گستاخی آنان را مشاهده کرد. امیرالمؤمنین و فاطمه (صلوات الله علیهما) ثابت کردند که خلافت یک امر الهی بوده و از جانب اوست، و وحی شریف و قرآن کریم آن را تاکید کرده است. رسول خدا هم در واقعه ی غدیر کبری آن را تبیین فرموده، البته قبل و بعد از آن هم بارها این حقیقت را بیان فرموده بود که در خطبه ها و احادیث موجود در کتب مسلمین فراوان به چشم می خورد. در واقع خلافت یک شوری یا رویکرد سیاسی یا یک کودتا نیست؛ بلکه آن به تعیین الهی و یک تکلیف ربانی است که خدا دوستان تربیت یافته به دست خود را به آن مخصوص فرموده است. از آن جایی که آنان خلافت را غنیمتی دانسته و برای رسیدن به آن با هم مسابقه گذاشتند و آن را غصب کردند،و مردم را وا داشتند به بیعت بر آن با دروغ پردازی و تهدید و تطمیع! اما امیرالمؤمنین (صلوات الله علیه) برای حفظ اسلام بر تمام آنها صبر فرموده و به سفارشات پیامبر (صلی الله علیه و آله) از روی آگاهی و بصیرت عمل و تحمل نمود.پیامبر (صلی الله علیه و آله) از قبل،خبر آن مصائب را اینگونه به حضرت داده بوده؛
ای علی ..همانا قریش همه با هم بر تو حمله ور شوند و همدستان بر ظلم و قهر به تو گردند .. پس اگر یاری نیافتی دست نگهدار و خونت را حفظ کن.(1) و به او وصیت می فرموده:ای علی! بر ظلم ظالمین صبر کن، (و در روایتی: مادامی که یاری نیافتی بر ظلم گمراه کنندگان صبر کن)،پس کفر و ارتداد و نفاق همراه بود با ...

پی نوشت :
1. کتاب سلیم بن قیس 97:2

سایت برکه