یکی از دعاهایی که مبانی ضروری اعتقادی یک شیعه را بیان می کند و تداوم در خواندن آن ، سبب عاقبت به خیری می گردد ، دعایی است که حضرت صادق علیه السلام تعلیم می فرمایند و باید در صبح و شام بر خواندن آن ، مواظبت داشت. حضرت صادق علیه السلام می فرمایند:
اگر کسی این ذکر را صبح بگوید و در آن روز بمیرد ، به بهشت وارد می شود ، و اگر این ذکر را در بعد از ظهر بگوید و در آن شب بمیرد، به بهشت وارد می شود. این ذکر چنین است:
«اللَّهُمَّ إِنِّي أُشْهِدُكَ وَ أُشْهِدُ مَلَائِكَتَكَ الْمُقَرَّبِينَ وَ حَمَلَةَ الْعَرْشِ الْمُصْطَفَيْنَ أَنّکَ أَنْتَ اللَّهُ، لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ الرَّحْمَنُ الرَّحِيمُ، وَ أَنَّ مُحَمَّداً عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ، وَ أَنَّ أميرَ المُؤْمِنِينَ عَلِيَّ بْنَ أبِي طالِبٍ، وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ، وَ الْحُسَيْنَ بْنَ عَلِيٍّ، وَ عَلِيََّ بْنَ الْحُسَيْنِ، وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ، وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ، وَ مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ، وَ عَلِيَّ بْنَ مُوسَى، وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِيٍّ، وَ عَلِيَّ بْنَ مُحَمَّدٍ، وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ، وَ الحُجَّةَ بنَ الحَسَنِ عَلَیهِمُ السَّلامُ أَئِمَّتِي وَ أَوْلِيَائِي، عَلَى ذَلِكَ أَحْيَا، وَ عَلَيْهِ أَمُوتُ، وَ عَلَيْهِ أُبْعَثُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ، وَ أَبْرَأُ مِنْ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ وَ فُلَانٍ»
پس اگر در آن روز یا در آن شب بمیرد ، به بهشت وارد می شود.[1]
این روایت را مرحوم کلینی در کتاب کافی از رَزِین از حضرت باقر یا حضرت صادق علیهماالسلام با کمی اختلاف نقل می کند.[2]
در نقل کتاب کافی ، در انتهای این دعا ، در اکثر نقل ها ، سه فلان[3] و در بعضی نقل ها ، چهار فلان[4] آمده است.
مرحوم فیض کاشانی در وافی ، و مرحوم علاّمه مجلسی در مرآةالعقول ، چهارمین فلان را ، معاویه معرّفی می کنند.[5] [6]
[1] - بحار الأنوار ،ج86، ص258 به نقل از محاسن/ مستدرك الوسائل ، ج5، ص384- 385
[2] - الكافي، ج2، ص522
[3] - وسائل الشيعة، ج7، ص221 به نقل از کافی
[4] - الوافي، ج9، ص1575
[5] - الوافي، ج9، ص1575/ مرآة العقول ، ج12، ص224
[6] - وقتی منظور از چهارمین فلان ، معاویه باشد ، سه فلان دیگر ، به خلفای سه گانه اشاره می کند.
ارسالی توسط آقای محمد کربلایی