فاطمه(س) و عترت علیهم السلام

(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)

سپهر دامان «کوثر قرآن» چون آسمانی پرستاره، شاهد فروغ و فروز فرزندان پاک و معصوم بود.
زندگی نه ساله اش، شاهد تولّد فرزندانی چون: حسنین و زینبین بود.
از یک سو آن بانو، مادر است؛ مادر فرزندان و کانون مهربانی، عاطفه و عشق والایی که زندگانی آن حضرت را لبریز ساخته بود.
و از سوی دیگر، مادر امامان است.
فروغ و تابش یازده امام معصوم از آسمان وجودش، قداست و عظمت آن بانوی اطهر را به نمایش می گذارد. لذا رسول خدا صلی الله علیه و آله به فاطمه در جواب سرزنش و حسادت عایشه بشارت داد: فاطمه جان! تو دختر خدیجه ای که: «انّ بطن امّک کان للامامة وعاء». (178)
آری، دامان پاک فاطمه و خدیجه علیهماالسلام است که فرزندان آن، به مقام «پیشوایی» می رسند.
فاطمه علیهاالسلام مادر امامان است؛ دو امام بلاواسطه فرزند او هستند و نه امام دیگر نیز از نوادگان او می باشند.
خداوند وجود او را بسان آسمانی ساخته بود که یازده خورشید تابناک عصمت هماره بر آن بدرخشند.
آری، وجود فاطمه علیهاالسلام مظهر فروغ و فروز ائمّه است. به جز فاطمه علیهاالسلام هیچ زنی دیگر لایق نیست که دو فرزندش امام معصوم بدون واسطه باشند. امام صادق علیه السلام فرمود:
«أبی اللّه أن یجعل الامامة لأخوین بعد الحسن والحسین علیهماالسلام ». (179)
به هر روی، دامان پاک فاطمه(س) است که فقط مهد حسن و حسین بوده و دو سبط و نوه پیامبر اسلام در آن نشو و نما می کنند، و این، پیامبر است که به او بشارت می دهد: «ابشری یا فاطمة فانّ المهدی من ولدک (180)؛ ای فاطمه! بر تو مژده باد که همانا مهدی (منجی جهان بشریت) از نسل توست.»
خانه گلین فاطمه(س)، «معجزه تاریخ» است. پرورش یافتگان دامان وی، در آسمان ها مشهورتر از زمین هستند و جلوه های حرّیت و آزادگی اند، خواه در چهره امام و رهبر یا غیر آن، چون زینب. مگر نه این است که امام حسین علیه السلام در کربلا، پس از آن که همه یارانش شهید شدند، فریاد برآورد: «هیهات که زیر بار ذلّت بروم! من، شهامت و حریت و کرامت خود را مرهون پاک دامنی و طهارت مادرم زهرا علیهاالسلام می دانم.» (181) زینب علیهاالسلام نیز بر تارک فضائل انسانی هماره می درخشد.

- پاورقی -

 (178) - «مناقب» ابن شهر آشوب، ج 3، ص 335.
(179) - «الغیبة» شیخ طوسی، ص 225، ح 190.
(180) - ر.ک: «منتخب الأثر» صافی گلپایگانی، ج 2، ص 146 - 152.
(181) - «مقتل خوارزمی» ج 2، ص 7.