كربلا خود را مهیا كن كه می آید حسین
از جفا خود را مبرا كن كه می آید حسین

ذره ذره خاك خود را شستشو كن در فرات
چون حرم آغوش خود وا كن كه می آید حسین

همره او هست زینب با زنان و كودكان
خیمه ای از عشق بر پا كن كه می آید حسین

او ز مكه تا به اینجا طی منزل كرده است
با قدوم او مدارا كن كه می آید حسین

من گمانم در سفر از تشنگی آزرده است
جامی از آب گوارا كن كه می آید حسین

شبه پیغمبر ، علی اكبرش با او بود
دیده را محو تماشا كن كه می آید حسین

می كند سقایی  این كاروان عباس او
آب را اهدا به سقا كن كه می آید حسین

او بود باب مراد و او بود بحر كرم
حاجت خود را تقاضا كن كه می آید حسین

كودكی دارد كه نازك تر بود از برگ گل
بسترش از برگ گل ها كن كه می آید حسین

ارسالی توسط آقای علی رحیمیان