مــا را غـلام حضـرت هـــادی نــوشتــه انــد

(زمان خواندن: 1 دقیقه)

بـــــال كسـي بـه اوج هـوايــت نمـي رسد
حـتـي ملـك بـه گـــرد دعـايــت نمـي رسد
دسـتـــان آسمـان بــه بلنـــداي آسمـــــان
بـر خـــاك ريـشــه هاي عبـايـت نمـي رسد
آقــــا بـــدون نــــور تــو حتـي فـرشتـه هـم
گمـــراه مي شـود؛ بـه هـدايت نمـي رسد
تـو چـهــــــارميــــن علـي سـريـــــر ولايـتي
درك زمـيــن بــه فـهـــم ولايــت نمـي رسـد
فخـر گـدايـي سـر كويـت هميـن بس است
صـد پــادشـاه هـم بـه گـدايـت نمـي رسـد
مــا را غـلام حضـرت هـــادی نــوشتــه انــد
دیــوانـگــــان غـیــــــر ارادی نــوشتــــه انــد
وقتـي قـــرار شـد کـه كمـي ســروري كنم
بـايـد هميشـه پـــاي شمـــا نــوكـــري كنم
روي زمين كه رد و نشان از شمـا كـم است
بـايـــد نظــــر بـه نقـطـه ي بـــالاتــــري كنم
وقتـي قـــــرار شـد بـه تـو نـزديـك تــر شوم
بـايـد كـه التـمـــاس بـه چـشـم تـــري كنم
بـــــــار رســالــت غــــم تــو روي دوش مـن
پـس مي تـوان به عشـق تو پيغمبـــري كنم
بـا ايـن گـدايي سـر کــوی تـو بـی گـمـــــان
بـايـد بـه كــل عـالـمـيـــــان ســــروري كنم
چون دل ميان زلف كسي سـاده گــم شدم
شكـــر خــدا اسيــــــر امـــــام دهـم شدم
شاعر: مسعود اصلاني