بشنو از من سرى از آغاز عشق          تا زنم پس پرده اى از راز عشق
قبل از آن تا اين جهان آيد پديد             عشق را آن آفرينش آفريد
تا كه شد عالم به خلقت استوار          رمز عشق آمد در آن خلقت بكار
تا كه از گل آدمى را ساختند                در درونش آتشى افروختند
آتشى باشد كه اندر جسم و جان        مى زند بر دل شراره هر زمان
هر چه در عالم ببينى برقرار                خلقتش باشد سبب چندين هزار
جز كه دارد يك سبب ايجاد عشق         زين سبب باشد بجا بنياد عشق
تا كه خالق اين جهان بنيان نهاد          عالمى مخصوص خود در آن نهاد
چون كه آثار محبت شد پديد               خاص خود اين موهبت را آفريد
اى خوشا بر آن كه مهرش جلب كرد      وعده ديدار خود در قلب كرد
آن كه گفتا يار من يارى نكوست          ((يا حبيب من تحبب )) قول اوست
نيك باشد مهربانى از دو دوست          كه مبحت از دو جانب بس نكوست
هر كه گيرد يارش او را در پناه              همچنان يوسف برون آيد ز چاه
آن كه را شد رهنما در كوه طور           ظلمت خضرش مبدل شد به نور
چون كه شد آتش گلستان بر خليل      گفت باشد بر محبت اين دليل
نوح را چون شد مخاصم بس عجيب      دشمنش يك عالم و يكتا حبيب
دشمنش گر عالمى بودى چه باك         يك حبيب او را بس و يك قلب پاك
ديدى آخر از خصومتها رهيد                  كشتى اميد او ساحل رسيد
اى كه باشى نور چشم ديدگان            اى پناه خسته و درماندگان
در محبت ما به تو دل بسته ايم            از همه قطع و به تو پيوسته ايم