بدانكه اين ماه معروف به نُحُوسَت است و براى رفع نُحُوسَت هيچ چيز بهتر از تصدّق و ادعيه و استعاذات وارده نيست و اگر كسى خواهد كه محفوظ ماند از بلاهاى نازله در اين ماه در هر روز ده مرتبه بخواند چنانكه محدّث فيض و غيره فرموده
يا شَديدَ الْقُوى وَيا
اى سخت نيرو و اى
شَديدَ الْمِحالِ يا عَزيزُ يا عَزيزُ يا عَزيزُ ذَلَّتْ بِعَظَمَتِكَ جَميعُ
سخت عقوبت اى عزيز ... ... ... خوار شد در برابر عظمتت همه
خَلْقِكَ فَاكْفِنى شَرَّ خَلْقِكَ يا مُحْسِنُ يا مُجْمِلُ يا مُنْعِمُ يا مُفْضِلُ يا لا
آفريدگانت پس كفايت كن از من شر خلقت را اى نيكوده اى زيبايى بخش اى نعمت بخش اى فزون بخش اى كه نيست
اِلهَ اِلاّ اَنْتَ سُبْحانَكَ اِنّى كُنْتُ مِنَ الظّالِمينَ فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَنَجَّيْناهُ
معبودى جز تو منزهى تو و من هستم از ستمكاران پس اجابت كرديم دعايش (يعنى يونس ) را و نجاتش داديم
مِنَ الْغَمِّ وَكَذلِكَ نُنْجِى الْمُؤْمِنينَ وَصَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وَ الِهِ
از اندوه و اين چنين نجات دهيم مؤ منان را و درود خدا بر محمد و آل
الطَّيِّبينَ الطّاهِرينَ
پاك و پاكيزه اش
و سيّد دعايى براى هلال اين ماه روايت كرده روز اوّل سنه سى و هفتم شروع به جنگ صفّين شد و در اين روز سنه شصت و يكم به قولى سر مبارك حضرت سيّدالشهداء عليه السلام را وارد دمشق كردند و بنى اميّه آن روز را عيد قرار دادند و آن روزى است كه تازه مى شود در آن اَحزان :
كانَتْ مَاتِمُ بِالْعِراقِ تَعُدُّها
اَمَوِيَّةٌ بِالشّامِ مِنْ اَعْيادِها
و در اين روز و به قولى روز سيّم سنه صد و بيست و يك زيد بن علىّ بن الحسين شهيد شده .
روز سيّم سيّد بن طاوُس از كتب اصحابُنَا الاِمامِيَّه نقل كرده كه مستحب است در اين روز دو ركعت نماز در ركعت اوّل حمد و اِنّا فَتَحنا و در رکعت دوم حمد و توحيد بخواند و بعد از سلام صد مرتبه صَلَوات بفرستد و صد مرتبه بگويد اَللّهُمَّ الْعَنْ الَ اَبى سُفْيانَ و صد مرتبه استغفار كند پس حاجت خود را بخواهد .
روز هفتم به قول شهيد و كفعمى و ديگران و به قول شَيْخَيْن در روز بيست و هشتم سنه پنجاهم شهادت حضرت امام حسن مجتبى عليه السلام واقع شده و در اين روز سنه (128) ولادت حضرت امام موسى عليه السلام در ابواء كه نام منزلى است مابين مكه و مدينه واقع شده .
اعمال روز اربعين
روز بيستم روز اربعين و به قول شَيْخَيْن روز رُجُوع حرم امام حسين عليه السلام است از شام به مدينه و روز وُرُود جابربن عبدالله انصارى است به كربلا بجهت زيارت امام حسين عليه السلام و او اوّل زائر آن حضرت است و زيارت آن حضرت در اين روز مستحب است و از حضرت عسكرى عليه السلام روايت شده كه فرمود علامات مؤ من پنج چيز است پنجاه و يك ركعت نماز فريضه و نافله در شب و روز گذاردن و زيارت اربعين كردن و انگشتر بر دست راست كردن و جَبين را در سجده بر خاك گذاشتن و بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ را بلند گفتن و شيخ در تهذيب و مصباح زيارت مخصوصه اين روز را از حضرت صادق عليه السلام نقل كرده و ما انشاءَالله آن را در باب زيارات نقل خواهيم نمود.
روز وفات خاتم الانبياء
روز بيست و هشتم سنه يازدهم روز وفات حضرت خاتم الا نبياء صَلَوات اللّهِ عَلَيْهِ وَ الِهِ است و روز وفات روز دوشنبه بوده بالاتفاق و در وقت وفات سنين عمر مباركش به شصت و سه رسيده بود چهل سال از سنّ شريفش گذشته بود كه وحى بر حضرتش نازل شد و بعد از آن سيزده سال در مكّه مردم را دعوت به خداپرستى نمود و پنجاه و سه سال داشت كه به مدينه هجرت فرمود و در سال دهم هجرت وفات فرمود و اميرالمؤ منين عليه السلام متوجّه غسل و حنوط آن حضرت شد و بعد از تغسيل و تكفين بر آن جناب نماز گذارد پس دسته دسته اصحاب آمدند و بدون امام بر آن حضرت نماز گذاردند و حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام آن جناب را در حجره طاهره در همان محلى كه از دنيا رفته بود مدفون ساخت از انس بن مالك روايت است كه چون از دفن پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله فارغ شديم حضرت فاطمه عَليهَا السَّلام سوى من آمد و گفت اى انس چگونه نفس شما همراهى كرد كه خاك بصورت پيغمبر صَلَّى اللَّهِ عَلِيهِ وَاله بريزيد پس گريست و فرمود:
[يا اَبَتاهُاَجابَ رَبّا دَعاهُ يا اَبَتاهُ مِنْ رَبِّهِ ما اَدْناهُ]
پدرجان پاسخ دادى پروردگارت را كه تو را خواند پدر جان چقدر به پروردگار خود نزديكى
الخ و لَنِعْمَ ماقيلَ تا به آخر و چه خوب گفته :
اى دو جهان زير زمين از چه اى خاك نه اى خاك نشين از چه اى
و به روايت معتبر است كه آن مُخدّره مشتى از خاك پاك آن قبر مطهّر گرفت و بر ديدگان گذاشت و گفت :
ماذا عَلَى الْمُشْتَمِّ تُرْبَةَ اَحْمَدٍ اَنْ لا يَشَمَّ مَدَى الزَّمانِ غَوالِيا
كسى كه قبر احمد را ببويد چه بكند؟ بايد كه تا پايان عمر22 عطرى را نبويد
صُبَّتْ عَلىَّ مَصآئِبٌ لَوْ اَنَّها صُبَّتْ عَلَى الاْيّامِ صِرْنَ لَيالِيا
فرو ريخت بر من مصيبتهايى كه اگر آنها بر روز روشن ريخته بود شب تار مى گشت
و شيخ يوسف شامى در دُرُّ النَّظيم نقل كرده كه آنحضرت اين اشعار را در مرثيه پدر فرموده :
قُلْ لِلْمُغيَّبِ تَحْتَ اَطْباقِ الثَّرى اِنْ كُنْتَ تَسْمَعُ صَرْخَتى وَنِدائيا
بگو بدانكه در زير توده هاى خاك پنهان شده كه اگر تو فرياد و نداى مرا مى شنيدى
صُبَّتْ عَلىَّ مَصآئِبٌ لَوْ اَنَّها صُبَّتْ عَلَى الاْيّامِ صِرْنَ لَيالِيا
كه فرو ريخته بر من مصيبتهايى و اگر آنها بر روز روشن فروريخته بود شب تار مى گشت
قَدْ كُنْتُ ذاتَ حِمىً بِظِلِّ مُحَمَّدٍ لا اَخْشَ مِنْ ضَيْمٍ وَكانَ حِمالِيا
براستى كه من در سايه محمد پشتيبانى داشتم و ترسى از ظلم كسى نداشتم و او جوركش من بود
فَالْيَوْمَ اَخْضَعُ لِلذَّليلِ وَاَتَّقى ضَيْمى وَاَدْفَعُ ظالِمى بِرِدآئيا
ولى امروز در برابر اشخاص خوار فروتن گشته واز ستم بر خود مى ترسم و ستمگرم را با جامه دور مى كنم
فَاِذا بَكَتْ قُمْرِيَّةٌ فى لَيْلِها شَجَناً عَلى غُصْنٍ بَكَيْتُ صَباحِيا
پس اگر مرغ قُمرى شبانگاه بگريد از روى اندوه بر شاخسارى من در روز بگريم
فَلاََجْعَلَنَّ الْحُزْنَ بَعْدَكَ مُونِسى وَلاَجْعَلَنَّ الدَّمْعَ فيكَ وِشاحِيا
قرار دهم اندوه را پس از تو مونس خود و دانه هاى اشك را بصورت گردن بندى درآورم
روز آخر ماه سنه دويست و سه به قول شيخ طبرسى و ابن اثير شهادت امام رضاعليه السلام واقع شده به اَنگور مَسْمُوم سنّ مباركش به پنجاه و پنج رسيده بود و قبر شريفش واقع شد در خانه حميد بن قحطبه در قريه سناباد از ارض طوس و در آن خانه است قبر رشيد نيز.