هرچه خدا دعای مرا مستجاب كرد
خصم خدا امید دلم را خراب كرد

در حدّ یك نماز به من مهلتی نداد
سجّاده و نماز شبم را مُجاب كرد

عمّامه و عبای مرا از سرم كشید
دست مرا شبیه علی در طناب كرد

همواره ذكر زینبِ مظلومه داشتم
آن بانویی كه كوفه و شام انقلاب كرد

دیدم به دست دشمن خود تازیانه را
غم های اهل بیت دلم را كباب كرد

سیلی كجا و دختر خورشید كاروان
دشمن به خنده جور و جفا بی حساب كرد

گودال را به یاد خود آوردم ای حسین
دشمن كجا محاسن من را خضاب كرد

هربار قصد جان مرا كرد نانجیب
جدّم رسید و نقشۀ او را بر آب كرد

غیر از خدا شكایت خود را كجا برم
با زهر کینه در شب قتلم شتاب كرد

شاعر : محمود ژولیده

نوشتن دیدگاه