اعمال باب الفرج معروف به مقام نوح عليه السلام
چون از عمل ستون سيّم فارغ شدى برو به دكه باب اميرالمؤ منين عليه السلام و آن صفّه اى است كه متّصل است به درى كه از مسجد بسوى خانه اميرالمؤ منين عليه السلام مفتوح مى شده پس چهار ركعت نماز كن به حمد و هر سوره كه خواستى از قرآن و چون فارغ شدى تسبيح كن پس بگو :
اَللّهُمَّ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
خدايا درود فرست بر محمد
وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِ حاجَتى يا اَللَّهُ يا مَنْ لا يَخيبُ سآئِلُهُ وَلا يَنْفَدُ
و آل محمد و حاجتم را برآور اى خدا اى كه نااميد نشود درخواست كننده اش و تمام نشود
نائِلُهُ يا قاضِىَ الْحاجاتِ يا مُجيبَ الدَّعَواتِ يا رَبَّ الاَْرَضينَ
عطايش اى برآرنده حاجات اى اجابت كننده دعاها اى پروردگار زمينها
وَالسَّمواتِ يا كاشِفَ الْكُرُباتِ يا واسِعَ الْعَطِيّاتِ يا دافِعَ النَّقِماتِ
و آسمانها اى برطرف كننده گرفتاريها اى كه عطاهايت وسيع است اى دفع كننده بلاها
يا مُبَدِّلَ السَّيِّئاتِ حَسَناتٍ عُدْ عَلَىَّ بِطَوْلِكَ وَفَضْلِكَ وَاِحْسانِكَ
اى تبديل كننده بديها به خوبيها بازگرد بر من به نعمت و فضل و احسان خودت
وَاسْتَجِبْ دُعآئى فيما سَئَلْتُكَ وَطَلَبْتُ مِنْكَ بِحَقِّ نَبِيِّكَ وَوَصِيِّكَ
و مستجاب كن دعايم را در آنچه از تو درخواست كنم و از تو مى خواهم به حق پيامبرت و وصيت
وَاَوْلِيآئِكَ الصّالِحينَ
و دوستان شايسته ات
صفت نماز ديگر در اين مقام و آن دو ركعت است همين كه فارغ شدى و تسبيح كردى پس بگو:
اَللّهُمَّ اِنّى حَلَلْتُ بِساحَتِكَ لِعِلْمى
خدايا من فرود آمدم به آستانت چون علم دارم
بِوَحْدانِيَّتِكَ وَصَمَدانِيَّتِكَ وَاَ نَّهُ لا قادِرَ عَلى قَضاءِ حاجَتى غَيْرُكَ
به يگانگى و بى نيازى تو و اينكه كسى جز تو قادر به برآوردن حاجتم نيست
وَقَدْ عَلِمْتُ يا رَبِّ اَ نَّهُ كُلَّما شاهَدْتُ نِعْمَتَكَ عَلَىَّ اشْتَدَّتْ فاقَتى
و به خوبى دانسته ام اى پروردگار من كه هراندازه نعمتت را در خود دريابم نياز و احتياجم به تو بيشتر مى گردد
اِلَيْكَ وَقَدْ طَرَقَنى يا رَبِّ مِنْ مُهِمِّ اَمْرى ما قَدْ عَرَفْتَهُ لاَِنَّكَ عالِمٌ
و اكنون اى پروردگارا بر من فرود آمده پيش آمد مهمى كه تو خود مى دانى زيرا تو دانايى هستى
غَيْرُ مُعَلَّمٍ وَاَسْئَلُكَ بِالاِْسْمِ الَّذى وَضَعْتَهُ عَلَى السَّمواتِ فَانْشَقَّتْ
بدون معلم و از تو خواهم بدان اسمى كه نهادى آنرا بر آسمانها و آنها از هم جدا شد
وَعَلَى الاَْرْضَينَ فَانْبَسَطَتْ وَعَلَى النُّجُومِ فَانْتَشَرَتْ وَعَلَى الْجِبالِ
و بر زمينها و آنها پهن شد و بر ستارگان و آنها پراكنده گشت و بر كوهها
فَاسْتَقَرَّتْ وَاَسْئَلُكَ بِالاِْسْمِ الَّذى جَعَلْتَهُ عِنْدَ مُحَمَّدٍ وَعِنْدَ عَلِىٍّ
و آنها پابرجا شدند و از تو خواهم بدان نامى كه به وديعت نهادى آنرا نزد محمد و نزد على
وَعِنْدَ الْحَسَنِ وَعِنْدَ الْحُسَيْنِ وَعِنْدَ الاَْئِمَّةَ كُلِّهِمْ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ
و نزد حسن و نزد حسين و نزد همگى امامان كه درودهاى تو بر همگى ايشان باد (از تو خواهم )
اَجْمَعينَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ تَقْضِىَ لى يا رَبِّ
كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و برآورى پروردگارا
حاجَتى وَتُيَسِّرَ عَسيرَها وَتَكْفِيَنى مُهِمَّها وَتَفْتَحَ لى قُفْلَها فَاِنْ
حاجتم را و آسان گردانى دشواريش را و كفايت كنى مهم آنرا و باز كنى قفل آنرا
فَعَلْتَ ذلِكَ فَلَكَ الْحَمْدُ وَاِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَلَكَ الْحَمْدُ غَيْرُ جائِرٍ فى
پس اگر چنين كردى ستايش تو را است و اگر هم نكردى (بازهم ) ستايش تو را است كه ستم نكرده اى
حُكْمِكَ وَلا حآئِفٍ فى عَدْلِكَ
در حكم خود و نه خلافى انجام داده اى در عدالتت
پس مى گذارى طرف راست رو را بر زمين و مى گوئى:
اَللّهُمَّ اِنَّ يُونُسَ بْنَ مَتّى عليه السلام عَبْدَكَ وَنَبِيَّكَ دَعاكَ فى بَطْنِ الْحُوتِ
خدايا همانا يونس بن متى بنده تو و پيامبرت بود كه تو را در شكم ماهى خواند و تو
فَاسْتَجَبْتَ لَهُ وَاَ نَا اَدْعُوكَ فَاسْتَجِبْ لى بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ
اجابتش كردى و من نيز تو را مى خوانم پس اجابتم كن به حق محمد و آل محمد
و دعا كن به آنچه مى خواهى پس طرف چپ را بگذار و بگو:
اَللّهُمَّ اِنَّكَ اَمَرْتَ بِالدُّعآءِ
خدايا تو دستور دادى به دعا كردن
وَتَكَفَّلْتَ بِالاِْجابَةِ وَاَ نَا اَدْعُوكَ كَما اَمَرْتَنى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ
و اجابتش را به عهده گرفتى و من مى خوانمت چنانچه دستور دادى پس درود فرست بر محمد و آل
مُحَمَّدٍ وَاسْتَجِبْ لى كَما وَعَدْتَنى يا كَريمُ
محمد و اجابت كن دعايم را چنانچه وعده ام كرده اى اى بزرگوار
پس پيشانى را بر زمين گذار و بگو:
يامُعِزَّ كُلِّ ذَليلٍ وَيا مُذِلَّ كُلِّ عَزيزٍ تَعْلَمُ كُرْبَتى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
اى عزت بخش هر شخص خوار و اى خواركننده هر عزتمند تو به خوبى گرفتاريم را مى دانى پس درود فرست بر محمد
وَآلِهِ وَفَرِّجْ عَنّى يا كَريمُ
و آلش و بگشا از من (اندوهم را) اى بزرگوار
ذكر نمازى براى حاجت در محل مذكور و آن چنان است كه چهار ركعت نماز مى گذارى و چون فارغ شدى و تسبيح گفتى پس بگو:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ يا مَنْ لا تَراهُ الْعُيُونُ وَلاتُحيطُ بِهِ الظُّنُونُ
خدايا از تو درخواست كنم اى كه نبينندش ديدگان و فرايش نگيرند گمانها
وَلايَصِفُهُ الواصِفُونَ وَلا تُغَيِّرُهُ الْحَوادِثُ وَلا تُفْنيهِ الدُّهُورُ تَعْلَمُ
و توصيفش نتوانند توصيف كنندگان و تغييرش ندهد پيش آمدها و از بينش نبرد روزگارها، تو مى دانى
مَثاقيلَ الْجِبالِ وَمَكائيلَ الْبِحارِ وَوَرَقَ الاَْشْجارِ وَرَمْلَ الْقِفارِ وَما
سنگينى كوهها و پيمانه درياها و برگ درختان و ريگهاى ريگزارها و آنچه را
اَضآئَتْ بِهِ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَاَظْلَمَ عَلَيْهِ اللَّيْلُ وَوَضَحَ عَلَيْهِ النَّهارُ
خورشيد و ماه بر آن بتابد و شب بر آن سايه افكند و روز
وَ لا تُوارى مِنْكَ سَمآءٌ سَمآءً وَلا اَرْضٌ اَرْضاً وَلا جَبَلٌ ما فى اَصْلِهِ
بر آن پرتو افكند و نپوشاند از تو آسمانى آسمان ديگر را و نه زمينى زمين ديگر را و نه كوهى آنچه را در ريشه دارد
وَلا بَحْرٌ ما فى قَعْرِهِ اَسْئَلُكَ اَنْ تُصَلِّىَ عَلى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاَنْ
و نه دريايى آنچه را در قعر خود دارد از تو خواهم كه درود فرستى بر محمد و آل محمد و
تَجْعَلَ خَيْرَ اَمْرى آخِرَهُ وَخَيْرَ اَعْمالى خَواتيمَها وَخَيْرَ اَيّامى يَوْمَ
قرار دهى بهترين وضع كارم را در آخرش و بهترين كردارم را پايان آن و بهترين روزهايم را آن روزى كه
اَلْقاكَ اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ اَللّهُمَّ مَنْ اَرادَنى بِسُوءٍ فَاَرِدْهُ وَمَنْ
تو را ديدار كنم كه براستى تو به هر چيز توانايى خدايا هركس بد مرا بخواهد تو بدش را بخواه و هركه
كادَنى فَكِدْهُ وَمَنْ بَغانى بِهَلَكَةٍ فَاَهْلِكْهُ وَاكْفِنى ما اَهَمَّنى مِمَّنْ
نقشه برايم كشد تو درباره اش چنان كن و هركه آرزوى نابودى مرا دارد نابودش كن و كفايت كن آنچه به اندوهم انداخته
دَخَلَ هَمُّهُ عَلَىَّ اَللّهُمَّ اَدْخِلْنى فى دِرْعِكَ الْحَصينَةِ وَاسْتُرْنى
از كسى كه اندوهش بر من افتاده خدايا درآور مرا در ميان زره محكمت و بپوشانم به پوشش
بِسِتْرِكَ الْواقى يا مَنْ يَكْفى مِنْ كُلِّشَىْءٍ وَلا يَكْفى مِنْهُ شَىْءٌ اِكْفِنى
حفظكننده ات كه كفايت كند از هرچيز و چيزى از او كفايت نكند
ما اَهَمَّنى مِنْ اَمْرِ الدُّنْيا وَالاْخِرَةِ وَصَدِّقْ قَوْلى وَفِعْلى يا شَفيقُ يا
كفايت كن آنچه مرا به اندوه انداخته از كار دنيا و آخرتم راست درآور گفتار و كردارم را اى مهرورز اى
رَفيقُ فَرِّجْ عَنِّى الْمَضيقَ وَلا تُحَمِّلْنى ما لا اُطيقُ اَللّهُمَّ احْرُسْنى
يار مهربان بگشا از من اين گناه را و بارم مكن چيزى كه تابش را ندارم خدايا نگهبانيم كن
بِعَيْنِكَ الَّتى لا تَنامُ وَارْحَمْنى بِقُدْرَتِكَ عَلَىَّ يا اَرْحَمَ الرّاحِمينَ يا
به آن ديده ات كه خواب ندارد و رحم كن به قدرتت بر من اى مهربانترين مهربانان اى
عَلِىُّ يا عَظيمُ اَنْتَ عالِمٌ بِحاجَتى وَعَلى قَضآئِها قَديرٌ وَهِىَ لَدَيْكَ
والا اى بزرگ تو دانايى به حاجتم و تو توانايى به برآوردن آن و آن در نزد تو
يَسيرٌ وَاَ نَا اِلَيْكَ فَقيرٌ فَمُنَّ بِها عَلَىَّ يا كَريمُ اِنَّكَ عَلى كُلِّشَىْءٍ قَديرٌ
آسان است و من هم نيازمند درگاه توام پس بوسيله آن بر من منت نه اى بزرگوار كه براستى تو بر هرچيز توانايى
پس به سجده مى روى و مى گوئى :
اِلهى قَدْ عَلِمْتَ حَوائِجى فَصَلِّ عَلى
خدايا تو مى دانى حاجتم را پس درود فرست بر
مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاقْضِها وَقَدْ اَحْصَيْتَ ذُنُوبى فَصَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ
محمد و آل محمد و آنها را برآور و تو گناهانم را برشمرده اى پس درود فرست بر محمد
وَآلِهِ وَاغْفِرها يا كَريمُ
وآلش و گناهانم را بيامرز اى بزرگوار
پس بر زمين مى گذارى طرف راست روى خود را و مى گوئى:
اِنْ كُنْتُ بِئْسَ الْعَبْدُ فَاَنْتَ نِعْمَ الرَّبُّ افْعَلْ بى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَلا تَفْعَلْ
اگر من بد بنده اى هستم پس تو خوب پروردگارى هستى انجام ده درباره من آنچه را تو شايسته آنى و مكن با من
بى ما اَ نَا اَهْلُهُ يا اَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ
آنچه را من سزاوار آنم اى مهربانترين مهربانان
پس بر زمين مى گذارى طرف چپ روى خود را و مى گوئى :
اَللّهُمَّ اِنْ عَظُمَ الذَّنْبُ مِنْ عَبْدِكَ فَلْيَحْسُنِ الْعَفْوُ مِنْ عِنْدِكَ يا كَريمُ
خدايا اگر بزرگ است گناه از بنده ات بايد نيكو باشد گذشت از نزد تو اى بزرگوار
پس پيشانى را بر زمين مى گذارى و مى گوئى :
اِرْحَمْ مَنْ اَسآءَ وَاقْتَرَفَ
رحم كن به كسى كه بدى كرده ودست به جنايت زده
وَاسْتَكانَ وَاعْتَرَفَ
و به حال درماندگى افتاده و اعتراف دارد
مؤ لّف گويد: كه اين دعا تا وَاغْفِرها يا كَريمُ همان دعائى است كه در مزار قديم در اعمال صحن مسجد سهله در مقام امام زين العابدين عليه السلام نقل شده .
