شاه ما شاه است و نامش مرتضاست در دو عالم شاه ما شیر خداست
شاه ما را بر همه شاهان شهی است شاه ما بر جمله شاهان پادشاست
غیر او دیگر تو خود شاهی مدان غیر حق بر هرکه می‌نازی خطاست
شاه ما آن شه که نامش حیدر است بر همه شاهان یقین فرمانرواست
چند گویی تو زشاهان مجاز که بدانی شاه شاهان شاه ماست
شاه شاهان جهان از ما طلب شاه جنّ و انس و شاه اولیاست
گنج حق در سینه آن شاه دان باب علمش گر همی خوانم رواست
شاه سلطانان عالم چون علیست یادگار مصطفای با صفاست
مصطفی را غیر او همدم نبود در حقیقت رازدار مصطفاست
جملۀ شاهان عالم سر به سر بر در این شاه ما همچون گداست
دو چراغند و ازیشان یک شعاع نور ایشان کی زیکدیگر جداست
آنکه در قرآن سراسر مدح او هست خاصه زینتش در هل اتاست
شمس تبریزی تو حق دانسته ای جان ما با مصطفا و مرتضاست
مصطفی و مرتضی هردو یکی است تا نگویی تو زیکدیگر جداست
گرجدا دانی علی از مصطفی دشمن جانت خدای کبریاست
اهل بینش جملگی خود بر حق اند چشمۀ نورش علی مرتضاست
رجوع کنید به: صولتی، ص۱۶۶-۱۶۵؛ به نقل از غزلیات شورانگیز شمس، تألیف فریدون کار، و دیوان شمس چاپ صفی علیشاه، به قلم حسین سرداغی.
دیدگاه‌ها
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا