از آيات و روايات استفاده مى شود كه رحمت الهى آن قدر وسعت دارد كه براى مؤ منين دو نحوه بازگشت قرار داده است كه دومى متفرع بر اولى است و آنها عبارتند از:
الف - توبه مستقيم : و آن به گونه اى است كه انسان ايمان آورده و التزام قلبى به لوازم آن داشته باشد و اگر چنانچه غفلتى بر او عارض شد و گناهى از او سر زد، متذكر شده و توبه كند كه اگر گناه (1280) مخفى بوده در حال خفا توبه كند و كار نيكى انجام دهد و اگر آشكارا بوده آشكارا توبه كند و كار نيك هم انجام دهد - با شرايطى كه ذكر گرديد.
ب - توبه غير مستقيم : و آن به اين گونه است كه خداوند متعال ملائكه و انبيائش را واسطه طلب آمرزش مؤ منين قرار داده است كه با استغفار ايشان ، مؤ من نورانيت بيشترى پيدا كرده و قهرا موفقيتهاى بيشترى را در راه خيرات پيدا مى كنند، خداوند دعاى ملائكه را اين گونه بيان مى فرمايد: الذين يحملون العرش و من حوله يسبحون بحمد ربهم و يومنون به و يستغفرون للذين آمنوا ربنا وسعت كل شى ء رحمة و علما فاغفر للذين تابوا و اتبعوا سبيلك وقهم عذاب الجحيم ربنا و ادخلهم جنات عدن التى وعدتهم و من صلح من آبائهم و ازواجهم و ذرياتهم انك انك انت العزيز الحكيم وقهم السيئات و من تق السيئات يومئذ فقد رحمته و ذلك هو الفوز العظيم (1281)، (كسانى كه عرش و كسانى كه اطراف آن هستند را حمل مى كنند با ستايش ‍ پروردگارشان او را تسبيح كرده و به او ايمان مى آورند و براى مؤ منين طلب مغفرت مى كنند - مى گويند - پروردگارا رحمت و علمت بر هر چيزى وسعت دارد پس ببخش كسانى را كه توبه كرده و از راهت تبعيت مى كنند و از عذاب جهنم حفظشان كن ، پروردگارا؛ ايشان و پدران و همسران و فرزندان صالحشان را وارد كن به بهشت عدنى كه به ايشان وعده داده اى زيرا تو عزيز حكيمى ، و ايشان را از بديها حفظ كن و كسى را كه در آن روز از بديها حفظ كنى پس به او رحم كرده اى و اين رستگارى بزرگى است ) از اين آيات استفاده مى شود كه ملائكه نه تنها براى مؤ منين طلب آمرزش مى كنند و مى خواهند كه از عذاب محفوظ باشند بلكه دعا مى كنند كه ايشان و تابعين ايشان را به بهشت عدن داخل كرده و از بديها - تجسم اعمال بد كه غير عذاب جهنم است - ايشان را در قيامت حفظ نمايد، و روايات (1282) در ذيل اين آيات نيز بر اين مطلب دلالت دارند، علاوه بر آن به پيامبر رحمتش ‍ امر(1283) مى كند كه براى مؤ منين طلب آمرزش كن . و قبل از آن هم فرزندان حضرت يعقوب على نبينا و آله و عليه السلام پس از توجه به خطايشان نسبت به حضرت يوسف عليه السلام ، از آن حضرت خواسته بودند كه برايشان از خداوند متعال طلب آمرزش كند و آن حضرت به ايشان وعده داد: (بزودى براى شما از پروردگارم طلب آمرزش مى كنم زيرا بخشنده مهربان است (1284)) و خداوند متعال نيز وعده پذيرش اين طلب آمرزش را داده (1285) است .