احمد بن حنبل از شعبة بن حجاج نقل می‌کند که من روایاتی را از عبد الرحمن بن أبی لیلی از علی (علیه السلام) شنیده‌ام که اگر برای شما آن‌ها را نقل کنم، به خدا سوگند که همه شما می‌رقصیدید و هرگز آن‌ها را از من نخواهید شنید!
احمد بن حنبل در ادامه می‌گوید که همین روایت را محمود بن غیلان برای من نقل کرده است که شعبه گفته که اگر آن‌ها را نقل کنم، همه شما رافضی خواهید شد! ابو عبدالرحمن (عبد الله بن احمد بن حنبل) گفته: این تعبیر درست‌تر است.
۵۵۶۹ حدثنی محمد بن عبد الله قال حدثنا أبو داود عن شعبه قال لقد حدثنا الحکم عن عبد الرحمن بن أبی لیلى عن علی بشیء لو حدثتکم لرقصتم والله لا تسمونه منی أبدا
۵۵۷۰ وحدثنا به محمود بن غیلان مثله وقال لترفضتم قال أبو عبد الرحمن وهو أشبه (۱)
شرح حال شعبة بن الحجاج
شمس الدین ذهبی در شرح حال او می‌نویسد:
شعبة بن الحجاج بن الورد الحجه الحافظ شیخ الإسلام أبو بسطام الأزدی … بن المدینی له نحو ألفی حدیث وکان الثوری یقول شعبه أمیرالمؤمنین فی الحدیث وقال الشافعی لولا شعبه لما عرف الحدیث بالعراق قال أبوبکر البکراوی ما رأیت أحدا أعبد لله من شعبه…(۲)
شعبه بن حجاج حجت و حافظ (بیش از سی صد هزار حدیث حفظ بود) و شیخ الإسلام بود . ابن مدینی گفته که او دو هزار حدیث نقل کرده است. ثوری گفته که او در علم حدیث «امیرالمؤمنین» بود . شافعی گفته که اگر شعبه نبود، کسی در عراق حدیث را نمی‌شناخت . ابوبکر بکراوی گفته که کسی را ندیده است که به اندازه شعبه خداوند را عبادت کند !!! ….
بله،‌ اگر دستان امانت‌دار اجازه می‌دادند، الآن همه بشریت در صراط مستقیم الهی بودند و این خیانت‌ها باعث شده است که امت اسلامی به هفتاد و سه فرقه تقسیم شوند و …
این شخص که گفته‌اند از همه عابدتر بوده، این خیانت بزرگ را کرده است، دیگرانی که به اندازه او نبوده‌اند، چه خیانت‌هایی را کرده‌اند، خدا می‌داند .!!!!
خدایا تو را سپاس می‌گویم که ما را به راه راست هدایت کردی!
والحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایه علی ابن ابیطالب(علیه السلام)...
*******************
منابع :
(۱) الشیبانی،  ابوعبد الله أحمد بن حنبل (متوفاى۲۴۱هـ)، العلل ومعرفه الرجال، ج ۳ ص ۳۵۴، تحقیق: وصی الله بن محمد عباس، ناشر: المکتب الإسلامی، دار الخانی – بیروت، الریاض، الطبعه: الأولى، ۱۴۰۸ – ۱۹۸۸٫
(۲) الذهبی الشافعی، شمس الدین ابوعبد الله محمد بن أحمد بن عثمان (متوفاى ۷۴۸ هـ)، تذکره الحفاظ، ج ۱ ص ۱۹۳، ناشر: دار الکتب العلمیه – بیروت، الطبعه: الأولى.

برگرفته از: وبلاگ حق شناس