مقاله ها

برخی بر این باورند که امام حسین (علیه السلام) تنها برای برپاداشتن نماز به شهادت رسیدند ، چرا که ایشان روز عاشورا در بحبوحۀ جنگ به نماز ایستادند و تعدادی از یاران باوفایشان در این راه به فیض شهادت رسیدند. همچنین ایشان شب عاشورا را تا به صبح برای نماز خواندن و عبادت از دشمن مهلت گرفتند و فرمودند: إنی احب الصلاة، من به نماز عشق می ورزم.
اما با کمی دقت نظر می توان دریافت که علت قیام و به شهادت رسیدن ایشان، تنها در برپاداشتن نماز خلاصه نمی شود، چرا که در آن زمان نماز یک مسئله اختلافی میان امت اسلامی نبوده است و در روز عاشورا دشمنان اهل بیت (علیهم السلام) ابتدا نماز را به جماعت خواندند و سپس جنگ را آغاز کردند و یا سپاه حر بن یزید ریاحی نماز خود را پشت سر امام حسین (علیه السلام) و به امامت ایشان بجای آوردند. در ثانی مسئله امامت از اصول دین و مذهب است در حالی که نماز از فروع دین می باشد و هیچ عقل سلیمی حاضر نمی شود اصل را فدای فرع کند.

حال با این بیان دو سوال مطرح می شود :
1- چرا امام (علیه السلام) در بحبوحۀ جنگ اقامه نماز کردند؟
2- هدف امام (علیه السلام) از بیعت نکردن و به شهادت رسیدنشان چه بوده است؟
در جواب سوال اول می توان گفت که نماز یک واجب شرعی است و با دخول وقت ، نماز بر امام واجب شده بود و از آنجا که امام علم به شهادتشان داشتند، در همان اول وقت به نماز ایستادند.
اما با کمی کاوش در کلمات امام حسین (علیه السلام) می توان به جواب سوال دوم رسید.
ایشان هدف از قیام خود را اینگونه بیان کرده اند:
«إنّما خَرجتُ لطلب الإصلاح فی أمّة جدّی، أرید أن آمر بالمعروف و أنهی عن المنکر».
همانا من برای طلب اصلاح امت جدم قیام کرده ام و اراده کرده ام اینکه امر به معروف و نهی از منکر کنم.

از آنجا که یزید بن معاویه اصل دین را نشانه گرفته بود و قصد خشکاندن ریشه اسلام را داشت و با خواندن اشعار جاهلی ، توحید و نبوت را منکر می شد، امام حسین ( علیه السلام) برای حفظ و احیای دین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) تسلیم او نشدند و شهادت را به جان خریدند.

مؤسسه جهانی سبطین (علیهماالسلام)
موسوی
************************************
1- مقتل خوارزمي، ج 1، ص 188
2- لَعِبَت هاشمُ بالملک فلا       خبرٌ جاء و لا وحیٌ نَزَل

نوشتن دیدگاه