امام صادق علیه السلام فرمودند:
بر بنی هاشم صدقه حلال نیست مگر در دو مورد: هنگامی که تشنه اند پس آبی (به عنوان صدقه) به آنها برسانید و آنها را سیراب کنید و یا اگر بعضی از بنی هاشم به بعضی دیگر صدقه دهند.
عَنِ الصَّادِقِ عَنْ أَبِیهِ ع قَالَ: لَا تَحِلُّ الصَّدَقَهُ لِبَنِی هَاشِمٍ إِلَّا فِی وَجْهَیْنِ إِنْ کَانُوا عِطَاشاً وَ أَصَابُوا مَاءً شَرِبُوا وَ صَدَقَهُ بَعْضِهِمْ عَلَى بَعْضٍ‏ ۱
حال این نکته قابل تأمل است:
عطش و تشنگی موجود در روایت، تشنگی عادی و معمولی است و نه تشنگی که سر حد اضطرار و شدت باشد. زیرا هر چیز، در حدّ اضطرار حکم حلیت پیدا می کند و تنها مربوط به عطش نیست تا امام فقط عطش را بیان کند.
اگر عطش شدید هم نباشد، سیراب کردن بنی هاشم ولو به نیت صدقه باشد؛ رواست. حال اگر این تشنگی شدید باشد چه؟

عطش به گونه ای باشد که خداوند برای حضرت موسی (علیه السلام) بیان کرد:
ِ یَا مُوسَى صَغِیرُهُمْ یُمِیتُهُ الْعَطَشُ۲
ای موسی طفلان امام حسین علیه السلام از شدت تشنگی جان می دهند.
و به شدتی باشد که امام حسین (علیه السلام) خود فرمود:
جفت روحی العطش ۳
روحم از شدت عطش خشک شده است.

شیعیان! در خیل عظیم سپاه عمر سعد یک نفر حتی پیدا نشد که به نیت صدقه، بر لبان خشک اهل بیت آبی رساند.
****************************
1- الخصال ج ۱ ص ۳۲٫
2- بحارالانوار: ج۴۴، ص۳۰۸٫
3- مدینه المعاجز: ج۴، ص۲۱۶٫

منبع : سایت اهل کساء