22 «وَ أَمْدَدْناهُمْ بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ مِمّا يَشْتَهُونَ»
ترجمه:
22. پى در پى مىدهيم آنها را به ميوهها و اثمار و لحوم از آنچه متمايل
باشند[1].
تفسير:
[بهشتيان نه گرسنگى دارند و نه سيرى]
«وَ أَمْدَدْناهُمْ» «مد» به معنى كشش است، يعنى دنبالؤ يكديگر كه قطع و فصل
نمىشود. «بِفاكِهَةٍ وَ لَحْمٍ» نظر به اينكه در بهشت هيچگونه اَلَمى[2] و مرضى نيست،
اهل بهشت نه گرسنه مىشوند كه اَلمِ گرسنگى پيدا كنند و نه سير مىشوند كه ديگر
متمايل نباشند نه از مأكولات آن و نه از مشروبات آن و نه از منكوحات آن، چنانچه
مىفرمايد: «أُكُلُها دائِمٌ وَ ظِلُّها»[3] زيرا سفل و ثقالت ندارد[4]، و «فاكهه» ميوههاى
بهشتى كه تمام اقسام ميوهها به اشجار بهشت ثابت است، هر چه بگيرند باز جاى خود
مىآيد. تمام شدن و كم شدن ندارد و همچنين لحوم بهشت كه در جاى ديگر
مىفرمايد: «وَ فاكِهَةٍ مِمّا يَتَخَيَّرُونَ * وَ لَحْمِ طَيْرٍ مِمّا يَشْتَهُونَ * وَ حُورٌ عِينٌ * كَأَمْثالِ اللُّؤلُؤ
الْمَكْنُونِ»[5].
«مِمّا يَشْتَهُونَ» آنچه متمايل باشند در بهشت موجود است: «وَ فِيها ما تَشْتَهِيهِ
الْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ الْأَعْيُنُ»[6].
[1] . ترجمه ديگر: با هر نوع ميوه و گوشتى كه دلخواه آنهاست آنان را مدد و تقويت مىكنيم.
[2] . اَلَم: درد، رنج.
[3] . ميوه و سايهاش پايدار است. سوره رعد: آيه 35.
[4] . ظاهراً مراد مؤلف محترم اين است كه اضافه غذاها و ميوههاى بهشتى در بدن تبديل به مدفوع نمىشود و در خوردن آن نيز سنگينى و مشقت مانند خوردن غذاهاى دنيوى احساس نمىشود.
[5] . و ميوه از هر چه اختيار كنند. و از گوشت پرنده هر چه بخواهند و حوران چشم درشت، مثل لؤلؤنهان ميانِ صدف. سوره واقعه: آيات 20 - 22.
[6] . و در آنجا آنچه دلها آن را بخواهند و ديدگان را خوش آيد، هست. سوره زخرف: آيه 71.
آیه 22 «وَ أَمْدَدْناهُمْ..»
- بازدید: 462