معرفى سوره[1]
[1] . سوره مباركه قمر پنجاه و چهارمين سوره قرآن كريم است در مصحف فعلى و سى و هفتمين
سورهاى است كه بعد از سوره طلاق و قبل از سوره ص در مكه معظمه بر پيامبر گرامى اسلام نازل شده است. مشتمل بر 55 آيه و 342 كلمه و 1420 حرف مىباشد . اين سوره را قمر «ماه» مىنامند، به اين مناسبت كه در نخستين آيه اين سوره به معجزه شق القمر، «از هم شكافتن ماه» اشاره مىكند. نام ديگر آن «اقتربت» يا «اقتربت الساعة» است. و از نظر حجم از سورههاى مُفصلات و از گروه طوال است و در حدود نيم حزب است .
اين سوره ويژگى سورههاى مكى كه بحث انذار و معاد است را در بردارد و به جز در آيه آخرش كه متقين را وعده بهشت و حضور نزد خداى متعال مىدهد بقيه آياتش يكسره مربوط به انذار و تهديد است و بيانگر كيفرهاى گروهى از اقوام پيشين است كه بر اثر لجاجت و عناد و پيمودن راه كفر و ظلم و فساد يكى پس از ديگرى به عذابهاى كوبنده هلاك شدند و به دنبال هر يك از اين سرنوشتها آيه «وَلَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ» را تكرار مىكند تا درسى باشد براى همه انسانها.
آغاز سوره از مسئله نزديكى قيامت و موضوع شق القمر و اصرار مخالفان در انكار آيات الهى و عدم ايمان به قرآن و تهديد آنهاست نسبت به روز جزا و حالت خروج آنها را از قبر بيان مىكند كه همچون ملخهاى پراكنده از قبر بيرون مىآيند. آيات [1 ـ 8]
در ادامه در آيات [9 ـ 42] اشاراتى كوتاه به سرنوشت اقوام گذشته و نحوه هلاكت و عذاب آنها مىكند. ابتدا در بحث از قوم نوح و مسئله طوفان به صورت فشرده مطالبى را بيان مىكند و به دنبال آن داستان قوم عاد و عذاب دردناك آنها را شرح مىكند كه در روزى شوم با تندبادى سريع و توفنده هلاك شدند. در ادامه مطالب، سخن از قوم ثمود و مخالفت آنها با پيامبرشان صالح است و همچنين معجزه ناقه و بالاخره مجازات آنها با صيحه آسمانى است و در پايان اين قسمت به سراغ قوم لوط مىرود و ضمن اشاره گويا و فشردهاى به كفر و انحراف اخلاقى آنها به قسمتى از عذاب دردناكشان اشاره مىكند و اشارهاى بسيار كوتاه به آل فرعون و مجازات آنها نيز دارد .
در بخش پايانى مىفرمايد، قوم پيامبر اسلام نزد خدا عزيزتر از اقوام گذشته نيستند و آنان را از آينده خطرناكى كه در صورت ادامه اين راه كفر و شرك متوجه آنان است برحذر مىدارد و اينكه وعدهگاهشان قيامت است كه مجرمين در آن روز در آتش جهنم افكنده مىشوند. در نهايت به حكمت خداوند در خلق جهان هستى و آسمان و زمين و انسان و حيوانات اشاره مىكند و سوره را با بشارت به متقين ختم مىكند. [آيات 43 ـ 55]
معرفى سوره
(زمان خواندن: 2 - 3 دقیقه)