بدان که در جمله اى از اخبار مرويه از ائمه اطهار عليهم السلام نهى شده است از تعجيل نمودن در امر ظهور حضرت صاحب الامر عليه السلام، وفرموده اند که عجله کردن در اين مطلب سبب هلاک شخص مى شود (مراد از هلاک کفر وخروج از ايمان است که سبب هلاکت مى شود)، واين روايات منافاتى ندارد با اخبار متعدده که امر فرموده اند به طلب تعجيل در فرج وظهور ايشان از خداوند عالميان جل شانه. وبيان مختصر نزديک به فهم عوام در تحقيق اين مقام اين است که: عجله اى که مذمت آن در اخبار وارد شده وموجب هلاک انسان وضرر وخسران او مى شود در امر ظهور آن حضرت، بر سه قسم است: اول: عجله اى که سبب نااميدى از فرج وظهور آن حضرت شود، يعنى به جهت کم طاقتى وکم صبرى تعجيل کند وبگويد: اگر شدنى بود تا حال بايد شده باشد. واين حرف آخر کار (نعوذ بالله) راجع مى شود به انکار ظهور قائم منتظر عليه السلام.
دوم: عجله اى که منافى با تسليم ورضاى به امر خداوند جل شانه باشد، که بگويد: چرا ظاهر نمى شود وبراى کى گذاشته؟ وبرگشت اين اعتراض بر خداوند عز وجل است، وچنين کسى تابع شيطان است که ايراد به خدا گرفت، بلکه بايد شخص دعاء بکند واگر هم حق تعالى تاخير در اجابت فرمود، آن را مطابق حکمت بداند. سوم: عجله کردن که سبب متابعت وپيروى نمودن مدعيان کذبه وداعيان باطل شود. چون تعجيل دارد وکم طاقت است، پيش از ظاهر شدن علامتهاى حتميه وآثار مرويه از ائمه عليهم السلام به مدعيان باطل اعتماد مى کند وبه محض خيال وشبهه وتاويل، ارادت به شيطانهاى بصورت انسان پيدا مى کند، به اميد آن که موعود منتظر باشد، چنانچه بسيارى مردم به اين سبب هلاک شدند (يعنى از دين برگشتند)، با وجود آن که از براى امام عليه السلام علامتهاى مخصوصه قطعيه هست مطابق عقل ونقل، که تا آنها در او يافت نشود نبايد اعتماد نمود: يکى آن که بايد هيچ وقت از او معصيتى صادر نشده باشد، ديگر آن که بشخصه ونسبه معروف باشد، ديگر آن که عالم به جميع احکام الهيه وجميع لغات باشد، ودر هيچ مسئله عاجز نشود، ومحتاج به پرسيدن از غير وديدن در کتاب نباشد، ديگر آن که معجزه از او صادر شود، يعنى کارى که از هيچ کس مثل آن صادر نشود، مثل تکلم کردن درختها وحيوانات با او وزنده شدن مرده به دعاى او ونسوزانيدن آتش بدن او را وامثال اينها، که مکرر از ائمه اطهار صادر مى شد، واگر چنين نباشد با ديگران فرقى ندارد.
ودر غيبت نعمانى(2) از حضرت صادق عليه السلام مروى است که فرمودند: هر گاه کسى ادعاى قائم بودن کرد، از او بطلبيد امور عظيمه اى را که غير امام کسى از عهده آنها بر نمى آيد. وديگر آن که مبين احکام دين خاتم انبياء صلى الله عليه وآله وسلم باشد، نه آن که چيزى از پيش خود جعل واختراع نمايد. وغير اينها از امورى که در اين مختصر گنجايش ندارد. واز براى وجود مبارک امام زمان ما عجل الله تعالى فرجه وظهور را وبخصوص علامتها وخصوصيتهاى چندى تعيين شده، که براى هيچ کس پنهان نماند واسباب شبهه نشود، وجميع عالميان با اختلاف زبانها بر آن مطلع شوند. واين عاصى بعضى از آنها را در کتاب وظيفه الانام ضبط نموده ام، وعلماى سابقين مانند شيخ نعمانى وصدوق ومجلسى وغير اينها رحمهم الله تعالى در کتابهاى خود جمع فرموده اند.
در خانه اگر کس است
 
يک حرف بس است

پاورقی:

(2) نام مبارکش محمد بن ابراهيم، شاگرد شيخ کلينى (ره) بوده، بسيار جليل القدر وکتاب او در نهايت اعتبار است. اين حديث را کلينى نيز در اصول کافى به اندک تفاوتى روايت فرموده.

نوشتن دیدگاه