وقتی به گریه طینت من رنگ و بو گرفت
این چهرۀ سیاه کمی شستشو گرفت
کم کم تمام زندگی ام بوی او گرفت
این گونه بود بی سر و پا آبرو گرفت
از آن به بعد خانۀ دلدار شد دلم
تا آمدم به خویش گرفتار شد دلم
امشب حسن حسن نکنم شب نمی شود
بی یا حسن تجلی یارب نمی شود
زلفی که باد خورده مرتب نمی شود
هر کس به هم نریخت مقرب نمی شود
آتش زده هوای وصالت به جان من
یا ایها الکریم و یا ایها الحسن.