7     «إِذا أُلْقُوا فِيها سَمِعُوا لَها شَهِيقاً وَ هِىَ تَفُورُ»

ترجمه:
7. زمانى كه اين كفار را مى‏اندازند در جهنم، مى‏شنوند از براى جهنم شهيق كه
صداى حمار است و آن جهنم نعره مى‏زند[1].
 
تفسير:
[ترس جهنميان از صداى مهيب دوزخ]
«إِذا أُلْقُوا فِيها» اهل جهنم كه به اختيار خود و به پاى خود كه در جهنم
نمى‏روند، ملائكه عذاب آن‏ها را مى‏گيرند و در جهنم مى‏اندازند، چنانچه مى‏فرمايد:
«خُذُوهُ فَغُلُّوهُ * ثُمَّ الْجَحِيمَ صَلُّوهُ * ثُمَّ فِى سِلْسِلَةٍ ذَرْعُها سَبْعُونَ ذِراعاً فَاسْلُكُوهُ»[2].
«سَمِعُوا لَها شَهِيقاً» شهيق صداى بلند منكر است، مثل صداى حمار [= الاغ] آن
آخرِ صداىِ حمار كه از بيخ حلق بلند مى‏شود شهيق مى‏گويند، و هر بلند و مرتفع را
شاهق مى‏گويند، مثل كوه. و «شَهِقَ الرَّجلُ فَماتَ؛ نعره‏اى كه مى‏زند و مى‏ميرد» جهنم
نعره مى‏زند مثل صداى حمار و شهقه صيحه است. و نيز مى‏فرمايد: «فَأَمَّا الَّذِينَ شَقُوا
فَفِى النّارِ لَهُمْ فِيها زَفِيرٌ وَ شَهِيقٌ»[3]. زفير، اول صداى حمار است و شهيق، آخر صدا كه
خود اهل جهنم مثل حمار فرياد و داد مى‏كنند و كسى به داد آن‏ها نمى‏رسد.
«وَ هِىَ تَفُورُ» آن آتش جهنم فوران دارد، مثل فواره كه شعله مى‏زند و شعله‏هاى
او مثل كوه بلند مى‏شود، أعاذنا اللّه‏ منها[4].

[1].  ترجمه ديگر: چون در آنجا افكنده شوند، از آن خروشى مى‏شنوند در حالى كه مى‏جوشد.
 
[2].  [گويند:] «بگيريد او را و در غُل كشيد. آنگاه ميان آتشش اندازيد. پس در زنجيرى كه درازى آن
هفتاد گز است وى را در بند كشيد». سوره حاقه: آيات 30 ـ 32.
 
[3].  و اما كسانى كه تيره بخت‏شده‏اند، در آتش، فرياد و ناله‏اى دارند. سوره هود: آيؤ 106.
 
[4].  خداوند ما را از آن، در پناه خود قرار دهد.

نوشتن دیدگاه