در حديث يازدهم، به سنگينى حال پيامبر (ص) اشاره شده است؛ امّا اكنون اين سؤال مطرح مى‌گردد كه: سنگينى حال ايشان، چگونه بوده است؟ در برخى روايات، از عايشه نقل شده: هنگامى كه حال پيامبر، كمى بهبود يافت، به دو نفر تكيه كرد و به سمت مسجد، حركت كرد و آن قدر توان و قدرت روى پاى خود ايستادن را نداشت كه پاهاى‌مبارك ايشان، از شّدت ضعف و درد، روى زمين كشيده مى‌شد. اگر اين حد از ناتوانى، سبُكىِ حال پيامبر خدا باشد، پس سنگينى و سختى بيمارى ايشان، چگونه بوده است؟ ! سنگينى آن بايد چيزى مانند اغما و بيهوشى باشد. پس در وقتى كه پيامبر خدا در خانۀ عايشه، بسترى بوده و در حال اغما به سر مى‌برده، چه كسى ممكن است كه به بلال گفته باشد: پيامبر خدا فرموده: «بگوييد ابو بكر با مردم، نماز بخواند» ؟ !