گفته مى‌شود، اين مضمونى كه در بعضى از روايات آمده است؛ مبنى بر اين كه امام على (ع) به واسطه‌ى رفتار ناشايست مردم مصحف خويش را پنهان ساخت و براى مدت‌ها-تا ظهور ولى عصر (ع) -امتى را از آن محروم كرد، معقول نيست. 1
در پاسخ بايد گفت:
اولا، به واقع هرگز امت از مصحف آن حضرت (ع) محروم نشدند؛ زيرا تنزيل قرآن را خود نيز در دست داشتند و تأويل آن را كه در مصحف آن حضرت بود، با واسطه‌ى وارثانش-كه ائمه اهل بيت (ع) هستند-فرا مى‌گرفتند؛ چون آن بزرگواران خود تصريح كرده‌اند كه احاديث خويش را از روى آثار على (ع) نقل مى‌كنند. 2
ثانيا، كاملا عقلائى است، امام على (ع) در حالى كه از نقل و كتابت حديث نبوى جلوگيرى مى‌شود و مصحف او را به همين جهت كه مشتمل بر تأويل بوده است، نپذيرفته‌اند و لذا بيم نابودى آن مى‌رود، آن را پنهان سازد؛ هم چنان كه ابن مسعود وقتى در زمان عثمان خواستند، مصحفش را بگيرند و نابود سازند، آن را پنهان ساخت 3و نيز همان‌طوركه ائمه (ع) صحيفه‌ى جامعه را پنهان مى‌ساختند.
پاورقی:
1) محمد كاظم شاكر؛ تاريخ قرآن (جزوى درسى) ، دانشگاه قم،1376 ش، ص 194
2) سيد مرتضى عسكرى؛ معالم المدرستين، ط 2، تهران، مؤسسة البعثة،1408 ق، ج 2، ص 302
3) عبد اللّه بن ابى داود سجستانى؛ پيشين، ص 22 

نوشتن دیدگاه