متأسفانه مسأله عريضه نويسى كه از جمله روش‏هاى خاصّ توسل و ايجاد ارتباط با فيض الهى است، همانند خيلى از برنامه‏ هاى ديگر دينى، تحت تأثير شرايط نامناسب تمدّن جديد و دست آوردهاى آن ويا ديدگاه‏هاى غلطى كه در نتيجه سيطره تفكر دين ستيزانه و يا دين گريزانه غربى به وجود آمده است، به فراموشى سپرده شده و يا حداقل كم رنگ گشته است.
توضيح آن كه به موازات نهضت رنسانس در غرب وايجاد تحوّل در علوم تجربى وصنايع، عليرغم دست آوردهاى مثبتى كه اين كار در پى داشت، اما به جهت آن‏كه اين نهضت از يك جهان بينى واقع بينانه برخوردار نبود، لذا در ارائه يك تصوير وطرح صحيح در مورد پديده‏هاى جهان به ويژه انسان و چگونگى رابطه آن با ساير پديده‏ها ناتوان ماند كه اين امر معضلات ومشكلات بسيار پيچيده‏اى را ايجاد نمود، كه به اختصار به بعض آنها اشاره مى‏شود:
الف: سلب آسايش وامنيت:
يكى از مهمترين اميدهاى بشر در سده‏هاى اخير، آن بود كه در نتيجه پيشرفت علم و صنعت، انسان به يك زندگى راحت و عارى از فقر دست يابد واز آن به بعد بيشتر اوقات خود را صرف ارتقاء سطح بينش و تفكّر و رسيدگى به ابعاد روحى و معنوى خويش نمايد. امّا عليرغم حصول پيشرفت‏هاى بسيار عظيم در عرصه‏هاى علوم و صنايع نه تنها اين آرزو به حقيقت نپيوست، بلكه به مرور زمان بر اثر آشكار شدن نواقص موجود در بنيان‏هاى فكرى و جهت‏گيرى‏هاى عملى تمدن جديد روز به روز فقر و بى‏عدالتى و ناامنى در جهان، گسترش يافت و حتى فرصت رسيدگى به طبيعى‏ترين خواست‏هاى عاطفى و احساسى را از بين برد و در نهايت وقوع دو جنگ خانمان سوز جهانى، كه از دست آوردهاى بسيار تلخ دوره جديد محسوب مى‏شود خط بطلانى بر تمامى اميدها وآرزوهايى كه از تمدن جديد بود، كشيده شد.
ب: دين ستيزى:
از جمله ويژگى‏هاى تفكر حاكم بر نهضت رنسانس، دين‏ستيزى آن است، اين امر تاحدّ زيادى ناشى از عملكرد غلط دست‏اندركاران كليسا بود. زيرا اولا: امور موهوم و خرافى را تحت عنوان اصول واحكام دينى بر مردم تحميل مى‏كردند وثانيا: جهت حفظ موقعيت پوشالى خود، با دست آوردهاى علوم به مخالفت مى‏پرداختند. اين نوع برخورد ارباب كليسا، در دراز مدّت سبب ايجاد بدبينى عمومى نسبت به دين واحكام دينى شد و بعدها متولّيان وضع جديد به اشتباه، همه اديان الهى را به مانند همان دينى كه كليسا مبلّغ آن بود تلقّى نمودند و در يك قضاوت نادرست با اصل دين و احكام دينى مخالفت كرده وآن را همانند افيون، عامل عقب ماندگى و بدبختى و مخالف علم و دانش قلمداد كردند و تا جايى كه مى‏توانستند به تخريب و منزوى كردن آن پرداختند به گونه‏اى كه در نهايت تنها در حدّ يك رفتار و سليقه فردى امكان بروز ظهور به آن دادند و حقّ هرگونه دخالت در امور سياسى و اجتماعى را از دين سلب كردند به عبارت بهتر آن را تبديل به يك سلسله آداب فردى در محدوده ساختمان كليسا و... كردند. پرواضح است اين كار به اساس اخلاق و سلامتى روان و آرامش فكرى مردم خسارت جبران ناپذيرى را وارد ساخت كه وضعيت نابسامان اخلاقى و فرهنگى و ناامنى اجتماعى و همينطور شيوع روز افزون روحيه يأس و نااميدى و بروز انواع بيمارى‏هاى روانى و به دنبال آن بالا رفتن آمار خودكشى و قتل و جنايت در جوامع به اصطلاح صنعتى و پيشرفته امروز، مؤيّد اين مدعاست.
ج - پيدايش ابزارهاى غفلت وسرگرمى جديد:
يكى ديگر از دست آوردهاى تمدّن جديد، پيدايش ابزارهاى پيچيده رسانه‏اى است كه در آنِ واحد حداقل دو رسالت بسيار خطرناك را برعهده دارند: از يك طرف به ترويج و تحكيم ديدگاه‏هاى تفكّر مادى جديد مى‏پردازند و از طرف ديگر به بهانه ايجاد سرگرمى، ضمن پركردن اوقات باقيمانده انسان، امكان هرگونه رسيدگى به نيازهاى روحى و روانى را از بين مى‏برند و بر اساس يك سلسله نقشه‏ها و برنامه‏ريزى‏هاى دقيق، آنها را به سمت مسائلى مى‏كشانند كه امور دينى و معنوى را به كلى فراموش نمايند.
مجموعه اين امور كه متأسفانه امروزه تقريبا در تمامى جوامع، اعم از شرقى و غربى به شدّت در حال گسترش است، سبب پيدايش و رشد اين بينش غلط و نادرست شده است كه حلّ تمامى مشكلات انسان را در علوم تجربى و صنعت و تكنولوژى مى‏داند. در نتيجه كم‏كم در اغلب جوامع نسبت به مسائلى چون دعا و نيايش و توسل و ساير رهنمودهاى دينى و احكام و مقررات آن، نه تنها بى توجهى و بى تفاوتى نشان داده مى‏شود، بلكه با اكثر آداب واحكامِ حركت آفرين و حيات بخش آن و مخصوصا با آن قسمت‏هايى از تعاليم اديان كه مانع تحقق اهداف شوم غارتگران بيگانه مى‏شوند، توسط مزدوران داخلى استعمارگران و حكّام وابسته، با ترفندهاى گوناگون مقابله مى‏گردد كه اين امر در دراز مدّت كيان و استقلال همه جانبه تمام جوامع دينى را با خطر روبرو مى‏سازد.
با اين همه، پيروان صديق و مخلص و شجاع اديان الهى در سخت‏ترين شرايط هم حاضر نشدند، كوچكترين مقررات دينى را ناديده بگيرند و با تحمّل سخت‏ترين مشكلات، همواره نسبت به حفظ واجراى ارزش‏هاى دينى با تمام وجود تلاش كردند. اين دسته از مردم اختصاص به گروه خاصى از جامعه نداشت و در ميان همه اقشار به اين قبيل افراد بر مى‏خوريم. وقتى سرگذشت و تاريخ زندگى اين گونه از شخصيت‏ها را در جامعه اسلامى‏مورد مطالعه قرار مى‏دهيم به خوبى روشن مى‏شود كه اين افراد، همانطور كه در پايبندى به اصول اساسى اسلام و تلاش براى حاكميّت همه جانبه ارزش‏هاى دين متحمل زحمات فراوانى شده‏اند، به همان نسبت نيز در راستاى عمل به آداب و مقررات و وظايف فردى و رهنمودهاى فرعى اسلام نيز سعى و تلاش نموده‏اند. اين افراد اگر در موردى از خود تعلّل و مقاومتى نشان داده‏اند، به خاطر تحقيق و دقت در شناخت هر چه بيشتر امور بوده است. لذا پس از تحصيل معرفت، به دور از هر گونه رفتارهاى روشن فكر مآبانه و بهانه تراشى‏هاى بى مورد در مقابل آن حقيقت، كمال خضوع و فروتنى را از خود نشان داده‏اند.
در هر حال وقتى انسان تاريخ علماى جامعه اسلامى را مطالعه مى‏كند، به حكايت‏هاى زيادى درباره «عريضه نويسى» بر مى‏خورد، كه آنها در موارد مختلفى با هدف توسل به ائمه اطهارعليهم السّلام  به ويژه استمداد از حضرت بقية اللّه الاعظم عليه السلام  به اين كار اقدام مینموده ‏اند و از اين طريق به بركت عنايت‏هاى خاص اهل بيت‏ عليهم السّلام بسيارى از مشكلات فردى و اجتماعى افراد و جامعه اسلامى برطرف میشد.
در اينجا چند نمونه از اين حكايات، به نحو اختصار بيان میشود، بدان اميد كه اين كار سبب آشنايى بيشتر با يكى ديگر از ابعاد وجودى ائمه معصومين‏ عليهم السّلام شده وبيش از پيش زمينه را براى ايمان به امدادهاى غيبى فراهم سازد.
 
(4) اسماعيل هرقلى يكى ديگر از نيك بختان است كه وقتى پزشكان از درمان زخم پاى او عاجز مى‏شوند، با دلى شكسته ولى با نيّت پاك به حضرت بقيةاللّه ‏عليه السلام  متوسل میشود و در سامرّا موفق به ملاقات امام‏ عليه السلام  می‏گردد آن حضرت دست مبارك خود را بر زخم پاى اسماعيل می‏كشند و به بركت آن عنايت، پاى اسماعيل خوب مى‏شود.
علاقمندان میتوانند اين حكايت را در كتاب منتهى الآمال مرحوم شيخ عباس قمّى، ج  2ص  452مطالعه كنند.

نوشتن دیدگاه