دست يافتن به مقام محمود و شفاعت كبرى، براى پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) از طريق نماز شب و استغفار در سحرگاهان، به دست مى آيد . آن جا كه خداوند خطاب به او مى فرمايد:
( وَ مِنَ اللَّيْلِ فَتَهَجَّدْ بِه نافِلَةً لَكَ عَسى أَنْ يَبْعَثَكَ رَبُّكَ مَقاماً مَحْمُوداً ). (5)
و پاسى از شب را ( از خواب برخيز و ) قرآن و نماز بخوان ; اين يك وظيفه اضافى براى توست، اميد است پروردگارت تو را به مقامى درخور ستايش برانگيزد .
گفته اند: مقام محمودى كه خدا به پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) عطا كرده است، به خاطر بيدارى در سحر و پرداختن به تلاوت قرآن و مناجات با خدا و استغفار براى امّتش بوده است . و اين همان مقام شفاعت كبرى است كه از مختصّات آن حضرت به شمار مى رورد.
گويا استغفار آن حضرت در سحرگاهان براى شيعيان و دوستان اميرالمؤمنين (عليه السلام) يكى از عوامل دست يافتن آنان به شفاعت پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم)و در نتيجه ، رسيدن به آمرزش خداوند است. و اين خود شاهديست براى احتمال سوم در آيه مذكور .
شاهد ديگر براى اين احتمال ، آيه ديگرى است كه خداوند به صراحت به پيامبرش دستور مى دهد براى گناهان امتش استغفار كند تا از عذاب آنان چشم بپوشد . آن جا كه مى فرمايد:
( فَاعْفُ عَنْهُم وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ ). (6)
از آن ها درگذر و برايشان استغفار كن .
وجود پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) مهمترين عامل دفع بلاست. استغفار پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) براى امّتش ، نه تنها باعث دفع بلا و عذاب از آنان بود بلكه اصل وجود نازنين آن حضرت در ميان امّتش ، مايه برطرف گشتن عذاب بود ، كه خداوند در شأن او مى فرمايد:
( وَ ما كانَ اللهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ ). (7)
( اى پيامبر ) تا تو در ميان آنان هستى ، خداوند آن ها را مجازات نخواهد كرد.
اگر وجود نازنين پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله وسلم) باعث دفع بلا و عذاب از امّتش مى گردد شگفتى ندارد ، چرا كه وجود مقدّس حضرتش باعث آفرينش و اعطاى فيض وجود به تمام آفريدگان بوده است ، از همين رو بقاى او هم در اين عالم مايه برطرف گشتن عذاب از امّت گنهكار اوست.
بلكه ، وجود مقدّس پيامبر (صلى الله عليه وآله وسلم) و استغفار او براى امّتش، نقش وجود آن حضرت را در دفع عذاب از آنان دو چندان مى كرد و سپر بلا بودن آنحضرت را برتر و بالاتر از استغفار خودِ مردم مى ساخت، و بلكه استغفار آن حضرت براى مردم ، قابل قياس با استغفار همه امتش در دور ساختن عذاب خداوند نيست. و اين نكته اى است كه خود آن وجود نازنين در سخن دُرر بارى بدان اشاره كرده اند:
« مَقامى فيكُمْ وَالاِْسْتِغْفارُ لَكُمْ حِصْنٌ حَصينٌ مِنَ الْعَذابِ، فَمَضى أَكْبَرُ الحِصْنَيْنِ وَ بَقِىَ الاِْسْتِغْفارُ فَأَكْثِرُوا مِنْهُ ، فَاِنَّهُ مُمْحاةٌ لِلذُّنُوبِ . قالَ اللهُ تَعالى: ( وَ ما كانَ اللهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَ أَنْتَ فيهِمْ وَ ما كانَ اللهُ مُعَذِّبَهُمْ وَ هُمْ يَسْتَغْفِرُونَ ). (8)
بودن من در ميان شما و استغفار كردنم براى شما سپر محكمى است براى جلوگيرى از عذاب ، ( بعد از مرگ من ) بزرگترين سپر از ميان شما رفته و استغفار ( كه سپر كوچكتر است ) باقى مانده است . پس زياد استغفار كنيد كه گناهان را نابود مى كند. خداى متعال فرموده است: « ( اى پيامبر ) تا تو در ميان آنان هستى ، خداوند آن ها را مجازات نخواهد كرد، و تا خود آنان هم استغفار مى كنند خدا آن ها را عذاب نمى كند » .
پاورقی:
5. سوره اسراء ، آيه 79 .
6. سوره آل عمران ، آيه 159 .
7. سوره انفال ، سوره 33 .
8. جامع الاخبار ، ص 146 ، ح 5 ; وسائل الشّيعه ، ج 16 ، ص 68 .

نوشتن دیدگاه