امام صادق(ع) از قول اجداد طاهرینشان(علیهما السلام) نقل می کنند که پیامبر اکرم(ص) فرمودند: شبی که به آسمانها برده شدم، در آسمان پنجم نگاهم به حضرت علی(ع) افتاد. پس گفتم: ای جبرئیل، دوست من، این صورت کیست؟
جبرئیل گفت: ای محمد! چون ملائکه شوق زیادی به دیدن حضرت علی(ع) داشتند، به خداوند عرضه داشتند که: «ربنا إن بنی آدم فی دنیاهم یتمتعون غدوة و عشیة بالنظر إلی علی بن أبی طالب(ع) حبیب حبیبک محمد(ص) و خلیفته و وصیه و أمینه فمتعنا بصورته قدر ما تمتع أهل الدنیا به»؛
پروردگارا! همانا فرزندان آدم(ع) در دنیا، از نگاه به صورت حضرت علی(ع) که دوست حبیب توست و جانشین و وصی و امین حبیب تو، محمد(ص)، لذت می برند؛ پس ما را هم همانگونه که اهل دنیا از صورت او لذت می برند، بی نصیب مگردان.
پس خداوند متعال هم از نور مقدس خود صورتی برای آنان آفرید. و صورت حضرت علی(ع) شبانه روز در میان آنهاست و آنها هم او را زیارت می کنند و هر صبح و شام به تماشایش می نشینند و او را نگاه می کنند.
[57]أعمش گوید: امام صادق(ع) از قول پدر بزرگوارشان فرمودند: موقعی که ابن ملجم(لعنة الله علیه) با شمشیر بر سر مبارک امیرالمؤمنین زد، این ضربت در صورت آن ملک در آسمان نیز دیده می شد و ملائکه چون هر شبانه روز او را چنین می دیدند، قاتل حضرت علی(ع) را همواره لعن می کردند.(48)
متن روایت
عن الاعمش عن جعفر بن محمد، عن أبیه، عن جده(علیهما السلام) قال: قال النبی(ص) لیلة اسری بی إلی السماء فبلغت السماء الخامسة نظرت إلی صورة علی بن أبی طالب(ع) فقلت: حبیبی جبرئیل ما هذه الصورة؟ فقال جبرئیل: یا محمد اشتهت الملائکة أن ینظروا إلی صورة علی(ع) فقالوا: ربنا إن بنی آدم فی دنیاهم یتمتعون غدوة وعشیة بالنظر إلی علی بن ابی طالب(ع) حبیب حبیبک محمد(ص) وخلیفته و وصیه وأمینه، فمتعنا بصورته قدر ما تمتع أهل الدنیا به، فصور لهم صورته من نور قدسه عز وجل، فعلی(ع) بین أیدیهم لیلا و نهارا یزورونه وینظرون إلیه غدوة وعشیة.
قال: فأخبرنی الاعمش، عن جعفر بن محمد، عن أبیه قال: فلما ضربه اللعین ابن ملجم علی رأسه صارت تلک الضربة فی صورته التی فی السماء فالملائکة ینظرون إلیه غدوة وعشیة، ویلعنون قاتله ابن ملجم، فلما قتل الحسین بن علی صلوات الله علیه هبطت الملائکة وحملته حتی أوقفته مع صورة علی(ع) فی السماء الخامسة فکلما هبطت الملائکة من السماوات من علا، وصعدت ملائکة السماء الدنیا فمن فوقها إلی السماء الخامسة لزیارة صورة
[58]علی(ع) والنظر إلیه وإلی الحسین بن علی متشحطا بدمه، لعنوا یزید وابن زیاد وقاتل الحسین بن علی صلوات الله علیه إلی یوم القیامة. قال الاعمش: قال لی الصادق(ع): هذا من مکنون العلم ومخزونه لا تخرجه إلا إلی أهله.
سند روایت:
این روایت را علامة مجلسی به اسناد شیخ صدوق از «بکر بن عبدالله، از سهل بن عبدالوهاب، از أبی معاویه و او از اعمش»(49)
نقل کرده است.
48. المحتضر، ص 146؛ العوالم، الامام الحسین(ع)، ص 475، ح 7؛ بحار، ج 18، ص 304، ح 9 و ج 45، ص 228، ح 24؛ شجرة طوبی، ج 1، ص 196.49. أعمش: نام أصلی او «سلیمان بن مهران» است که گاهی از او تعبیر به سلیمان الأعمش نیز می شود. اصلیتش کوفی و از اصحاب خاص امام صادق(ع) می باشد. اهل عامه نام او را در کتب خود ذکر کرده و او را تمجید نموده اند. در اعتماد به روایتش همین کافی است که قدر و منزلتی بزرگ نزد امام صادق(ع) دارد.شخصیت او نزد اهل سنت: ذهبی، بزرگترین رجالی اهل سنت (م847 ق)، از او تعبیر به «الإمام شیخ الإسلام شیخ المقرئین و المحدثین» می کند، و او را یکی از ائمة ثقات می داند. و احمد بن عبدالله عجلی (م261 ق) دربارة او می گوید: «ثقة کوفی و کان محدث اهل الکوفه فی زمانه یقال أنه ظهر له أربعة آلاف حدیث... و لم یکن فی زمانه من طبقته أکثر حدیثا منه».ر.ک: معرفة الثقات، العجلی 1/432رقم 676؛ طبقات ابن سعد 6/342؛ التاریخ الکبیر بخاری 4/37 رقم 1886؛ الجرح و التعدیل الرازی 4/146 رقم 630؛ الثقات ابن حبان 4/302 و...ر.ک: رجال الشیخ: 215 رقم 2834؛ نقد الرجال تفرشی 2/370 رقم 2440؛ طرائف المقال1/483 رقم 4326؛ معجم رجال الحدیث9/294 رقم5518.

نوشتن دیدگاه