حضرت علی(ع) می گوید: صبحِ شب معراج همراه رسول خدا(ص) بودم که بعد از نماز پیامبر صدای آه و نالة شدیدی شنیدم.
پس به پیامبر(ص) گفتم، یا رسول الله! این صدای آه و ناله چیست؟ فرمود: آیا نمی دانی، این آه و نالة شیطان است، فهمیده است که من دیشب به معراج رفتم برای همین نا امید شده است که دیگر در روی زمین عبادت شود(117)
متن روایت:
عن علی بن أبی طالب(ع)، قال: کنت مع رسول الله صبیحة اللیلة التی أسری به فیها و هو بالحجر یصلی فلما قضی صلاته و قضیت صلاتی سمعت رنة شدیدة فقلت: یا رسول الله؛ ما هذه الرنة؟ قال ألا تعلم، هذه رنة الشیطان علم أنه أسری بی اللیلة إلی السماء فأیس من أن یعبد فی هذه الأرض.
سند روایت:
این روایت را ابن أبی الحدید معتزلی در شرح نهج البلاغة خود به نقل از مسند أحمد نقل می کند. هرچند که در مصدر یابی، اثری از این روایت در کتاب مسند احمد دیده نشد، لیکن با توجه به اینکه در چاپ های جدید کتب معروف اهل سنت همچون صحاح ستّه و مسندهای معروف آن، برخی از مناقب امام علی(ع) که در چاپ های پیشین این کتب بوده است،
[138]وجود ندارد؛ می توان احتمال داد که این روایت در مسند احمد وجود داشته است و الآن اثری از این منقبت در آن دیده نمی شود.
نکتة دیگری که باید متذکر شوم این است که شنیدن صدای آه و نالة شیطان برای حضرت علی(ع) چیز تازه و عجیبی نیست، چرا که هنگام نزول وحی بر پیامبر عظیم الشأن(ص) نیز حضرت صدای آه و نالة شیطان را شنیدند.(118)
لذا با توجه به دلالت و محتوای متن روایت، این حدیث مورد قبول می باشد.
117. شرح نهج البلاغه ابن أبی الحدید، ج 13، ص 209؛ بحار، ج 18، ص 223؛ شرح احقاق الحق، ج 8، ص 718 ؛ میزان الحکمه، ج4، ص 3204.118.برای مطالعة بیشتر می توانید به خطبة 190 نهج البلاغه مراجعه فرمایید.