هر چند امام زمان‏ عليه السلام غايب از انظار است، و اين غيبت موجب محروم شدن امت از قسمتى از بركات وجود آن حضرت است كه متوقف بر ظهور است، ولى قسمتى از فيوضات، وابسته به ظهور نيست.
او همچون آفتابى است كه ابر غيبت نمى‏ تواند مانع تأثير اشعه وجود او در قلوب پاكيزه شود، مانند اشعه خورشيد كه در اعماق زمين جواهر نفيسه را مى‏ پروراند و حجاب ضخيم سنگ و خاك مانع استفاده آن گوهر از آفتاب نمى ‏شود.
چنان كه بهره ‏مند شدن از الطاف خاصه خداوند به دو طريق ميسر است:
اول: جهاد فى اللّه به تصفيه نفس از كدورت ‏هايى كه مانع از انعكاس نور عنايت اوست.
دوم: اضطرار كه رافع حجاب بين فطرت و مبدأ فيض است (أَمَّن يُجيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعَاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ)(14) همچنين استفاده از واسطه فيض خدا كه اسم اعظم و مَثَل اعلاى اوست به دو طريق است:
(15)اول: به تزكيه فكرى و خلقى و عملى كه "اما تعلم أن أمرنا هذا لا ينال إلّا بالورع".
دوم: به انقطاع از اسباب مادى و اضطرار و از اين طريق، بسيار كسانى كه بيچاره شدند و كارد به استخوان آنها رسيد،و به آن حضرت استغاثه كردند نتيجه گرفتند.
در خاتمه به قصور و تقصير نسبت به ساحت قدس آن حضرت اعتراف مى‏كنيم، او كسى است كه خدا به او نور خود را و به وجود او كلمه خود را تمام كرده است و او كسى است كه كمال دين به امامت و كمال امامت به اوست، و دعاى وارد در شب ميلاد او اين است: "اللهم بحق ليلتنا هذه و مولودها و حجتك و موعودها التى قرنت الى فضلها فضلك، فتمت كلمتك صدقا و عدلا، لا مبدّل لكلماتك و لا معقّب لآياتك، نورك المتالّق و ضياؤُك المشرق و العلم النور فى طخياء الديجور الغائب المستور جلّ مولده و كرم محتده و الملائكة شهّده و اللَّه ناصره و مؤيّده اذا آن ميعاده الملائكة امداده، سيف اللَّه الذى لا ينبو و نوره(16) الذى لا يخبو، و ذو الحلم الذى لا يصبو ..."
پاورقی:
(14) سوره نمل، آيه 62( آيا كيست كه اجابت مى‏ كند مضطر را زمانى كه او را بخواند، و بر طرف مى‏ كند سوء را).
(15) بحار الانوار، ج  47ص 71( آيا نمى‏ دانى كه هر آينه امر ما نيل نمى ‏شود مگر به ورع ).
(16) مصباح المتهجد، ص .773