ابن رئاب گويد: شنيدم امام صادق (عليه السلام) مى فرمود:
روز قيامت بنده اى كه به خود (در اثر گناه) ستم كرده آورده مى شود، خداوند مى گويد: آيا تو را به فرمانبري ام امر نكرده بودم، و از معصيتم باز نداشته بودم؟!
گويد: بلى پروردگارم ولى شهوتم بر من غلبه كرد، پس اگر عذابم كنى بواسطه گناهم مى باشد و به من ستم روا نداشته اى، خداوند فرمان مى دهد بسوى آتش ببرندش، گويد: خداى گمانم به تو اين نبود (كه به آتش مرا ببرى)، خداوند گويد: گمانت در باره من چه بود؟ گويد: من بهترين گمان را به تو داشتم! در اين هنگام خداوند گويد: او را به بهشت ببريد، سپس خداوند گويد: اى بنده ام در اين هنگام گمان خوبت نسبت به من تو را نفع و سود بخشید.
〰〰〰〰〰
أَحْمَدُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِيُّ فِي الْمَحَاسِنِ عَنِ ابْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ ابْنِ رِئَابٍ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ:
يُؤْتَى بِعَبْدٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ ظَالِمٍ لِنَفْسِهِ فَيَقُولُ اللَّهُ أَ لَمْ آمُرْكَ بِطَاعَتِي أَ لَمْ أَنْهَكَ عَنْ مَعْصِيَتِي فَيَقُولُ بَلَى يَا رَبِّ وَ لَكِنْ غَلَبَتْ عَلَيَّ شَهْوَتِي فَإِنْ تُعَذِّبْنِي فَبِذَنْبِي لَمْ تَظْلِمْنِي فَيَأْمُرُ اللَّهُ بِهِ إِلَى النَّارِ فَيَقُولُ مَا كَانَ هَذَا ظَنِّي بِكَ فَيَقُولُ مَا كَانَ ظَنُّكَ بِي قَالَ كَانَ ظَنِّي بِكَ أَحْسَنَ الظَّنِّ فَيَأْمُرُ اللَّهُ بِهِ إِلَى الْجَنَّةِ- فَيَقُولُ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لَقَدْ نَفَعَكَ حُسْنُ ظَنِّكَ بِيَ السَّاعَةَ.
وسائل الشيعه/ج۱۵ /ابواب: جهاد النفس و ما یناسبه /باب ١۶ : بَابُ وُجُوبِ حُسْنِ الظَّنِّ بِاللَّهِ وَ تَحْرِيمِ سُوءِ الظَّنِّ بِه/ح:٩
