زبانحال امیرالمؤمنین (علیه السلام) با رسول خدا (صلی الله علیه و آله)
به كذب محض به حُـبّ تو ادّعـا كردند
ولی ، وصيّ تو را بعــدِ تو رهــا كردنــد

بلند كن سر خود را ، ببین پس از غم تو
چگونه باز مــرا صاحب عزا كردند!!!

بر آن شدند كه نسل تو را بَر اندازند
نگاه كن چقَدَر ، شعله دست و پا كردند

به جای این كه وفـادارِ حضرتت باشند
به مشركینِ مُنافـق ، عجــب وفا كردند

در آن حریم كه جز صوت "یا كریم" نداشت
كلاغ های سیــه رو ، سر و صدا كردند

از آن دری كه تو نُه سال بوسه اش دادی
بپُــرس بـا تن ریحانه ات چه ها كردند؟

پــيِ تلافی یك عُمــر ، خیـــرْ دیدن از او
برای رفتنــش از این جهان ، دعا كردند

برای كعبۀ توحید ، كعبه بود امّــا
به ذبحِ مُحسنـم این خانه را مِـنا كردند

به روز حشر بپرس از غلافِ سنگین دل
چگونه فاطمه را از علی جُدا كردند؟

ز خوف نالۀ زهرا به صحن مسجد بود
اگر ز كُشتن من یا أخــا ، اِبــا كردند

مریضی حَسَد و بُغض خویش را این ها
به بوی سوخــتنِ كوثرت ، دوا كردند

مــرا كه معنی حُـسنِ  وصــال ها بودم
بـه دوری از سبب وصل ، مُبتــلا كردند

شاعر : محمد قاسمی