نوشت اول شعرش به نام حضرت عشق
و باز میکند امشب زبان به مدحت عشق
کسی که شعر خودش را نگفته میداند
که هست از برکات وجود و رحمت عشق
اگرچه قافیه ی شعر دست و پا گیر است
شروع میکند این بار هم به زحمت عشق
منی که مثل همیشه خراب و حیرانم
منی که گرم سرودن شدم به نیت عشق
 کسی که آمدنش را خدا تبارک گفت
کسی که آمد و شد منتهای زینت عشق  
ترنمات لبش آیه های کوثر بود
و داد خاتمه بر افترا و تهمت عشق
عجیب نیست که مولود بی نظیر رضا
شود برای همیشه امام عصمت عشق
سلام بر گل رویش بگو به قصد برات
نثار این پسر حضرت رضا `صلوات”
شکوه بی بدل لطف و مهر و جودی تو
 و بانی همه ی خلقت و وجودی تو
 گرفته دور و برت را هزار پروانه
چرا که خوبتر از عطر ناب عودی تو
 تویی نتیجه ی نذر و توسلات پدر
 و ربنای قنوت و دم سجودی تو
ادامه داشت برایش کنایه ی مردم
تو ای سلاله ی زهرا اگر نبودی”تو”
تو استجابت سبزی به دست های گدا
 زلال جاری فیضی شبیه رودی تو
پس از امام حسن سفره های رنگینی
برای مردم بی دست و پا گشودی تو
تو دستگیر همه هستی ای خدای کرم
که هیچ چیز نمی خوای در ازای کرم  
منم همیشه مرید درِ تو باب مراد  
 دوباره قرعه ی فالم به نام تو افتاد
ببخش اینهمه بد کرده ام به جان خودم
نگاه گرم و صمیمی تو به من رو داد
چه قدر حاجت ناگفته را روا کردی!  
دم تو گرم و شود خانه ی دلت آباد  
چرا هزار مرتبه شکر خدا که سائلم و
کرامت  تو  مرا  در کنار  تو  جا داد
خلاصه این که منم خاکسار این درگاه
مزن به سینه ی من دست رد امام جواد
تمام آبروی من به زیر دین شماست
تمام آرزویم صحن کاظمین شماست

محمد حسن بیات لو

نوشتن دیدگاه