پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) در شب معراج به همراه امین وحی تا جایی بالا رفتند که جبرئیل عرضه داشت : اگر بند انگشتی از اين فراتر روم بال هايم مي سوزد.خداوند متعال در آن مقامی که جز نبی مکرم اسلام احدی قدم ننهاده، با پیامبرخود کلماتی داشت.پس از نزول پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) از آن مقام ، در سدره المنتهی، جبرئیل از ایشان (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسید: چه گفتید و چه شنیدید؟
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) برخی از آنچه گفته شده بود را بیان کردند.جبرئیل پرسید: آخرین کلامی که رب العالمین به شما فرمود چه بود؟
حضرت(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند: خداوند به من فرمود:  یا اباالقاسم ، إمضِ هادیاً مهدیاً ،نِعم المجئ جئتَ و نعم المنصرف انصرفتَ ، طوباک و طوبا لمن آمن بک و صَدَّقَک. یا اباالقاسم ، برو خدا به همراهت ، خوشا به آمدن و رفتنت . سپس جبریل از پیامبراکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) پرسید : آیا دانستید منظور کلام خداوند از «اباالقاسم» چه بود ؟

پیامبر(صلی الله علیه و آله و سلم) فرمودند : نه یا روح الله . در این هنگام از جانب خداوند خطاب آمد ، یا احمد ، من تو را با کنیه اباالقاسم خواندم ، چرا که تو تقسیم کننده رحمت من بین بندگان در روز قیامت هستی.
بحار الانوار،ج18،ص315

وجرى  القلم بما جرى، فلما قضيت وطري من مناجاة ربي نوديت أن العزيز يقول [لك]: من خلفت في الأرض؟
[ف‍] قلت: خيرهم [خلفت فيهم] ابن عمي.
فنوديت: يا أحمد! من ابن عمك؟
قلت: أنت أعلم، علي بن أبي طالب.
فنوديت من الملكوت سبعا متوالية: يا أحمد! استوص بابن عمك علي بن أبي طالب خيرا.
ثم نوديت: التفت.
فالتفت عن يمين العرش، فوجدت على ساق العرش الأيمن مكتوبا: " لا إله إلا أنا وحدي لا شريك لي، محمد رسولي، أيدته بعلي ".
ثم نوديت: يا أحمد! شققت اسمك من اسمي; أنا [الله المحمود] الحميد وأنت أحمد، وشققت اسم ابن عمك من اسمي; أنا الأعلى وهو علي.يا أبا القاسم! إمض هاديا مهديا، نعم المجيء جئت ونعم المنصرف انصرفت، فطوبى لك وطوبى لمن آمن بك وصدقك.
ثم قذفت في بحار النور، فلم تزل الأمواج تقذفني حتى تلقاني جبرئيل (عليه السلام) في سدرة المنتهى، فقال لي: [خليلي] نعم المجيء [جئت] ونعم المنصرف [انصرفت]، ماذا قلت وماذا قيل لك؟
فقلت بعض ما جرى، فقال [لي]: وما كان آخر الكلام الذي القي عليك ؟
فقلت [له]: أن  نوديت: يا أبا القاسم! إمض هاديا مهديا فطوبى لك وطوبى لمن آمن بك وصدقك.
فقال [لي جبرئيل (عليه السلام)]: ألم تستفهم ماذا أراد بأبي القاسم؟
قلت: لا يا روح الله.
فنوديت: يا أحمد! إنما كنيتك بأبي القاسم لأنك تقسم الرحمة [مني] بين عبادي يوم القيامة.
فقال لي جبرئيل: هنيئا [مريئا] لكيا حبيبي، والذي اختصك بالرسالة و [اختصك ب‍] النبوة وبعثكما أعطي [الله] هذا آدميا قبلك.