مرحوم علامۀ مجلسی (رحمت الله علیه) در کتاب گرانقدر بحار الانوار جلد 33 صفحۀ 257 گفتگویی را نقل کرده که بین معاویه بن ابی سفیان و عبدالله بن عباس - پسر عموی پیامبر و مفسر قرآن و صحابی رسول خدا و مولا علی - در حضور بنی هاشم در گرفت.
معاویه در این گفتگو خواست منکر مهدویت شود، که با پاسخ تند و کوبندۀ عبدالله بن عباس روبرو شد. و تا جایی که تاریخ گواهی می دهد معاویه اولین شخصی بود که وجود حضرت مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف) در عالم اسلام را انکار کرد و تا قبل از او کسی چنین کاری نکرده بود. و این مطلب نشانگر ماهیت ننگین معاویه است که یکی از بدیهی ترین مسلمات اسلامی که مهدویت است را به سادگی انکار کرد. و بر هر محققی آشکار است که مهدویت ریشۀ برهانی و قرآنی و حدیثی دارد.
اکنون به تفصیل واقعه اشاره می کنیم :
معاویه به جماعتی از بنی هاشم خطاب کرده و گفت : (این که شما گمان می کنید پادشاهی هاشمی و مهدی قائم از آن شماست عقیده ای باطل است ، بلکه مهدی همان عیسی بن مریم است . امر خلافت به دست ماست تا آن را به او تسلیم کنیم).
عبدالله بن عباس که از حضار آن جلسه بود و از مقدمین در اسلام و شخصیت مقبول مسلمین بود برخواست و در مقابل این تحریف تاریخی و بازی کردن با عقیدۀ اسلامی جانانه ایستاد و رو به معاویه کرده و گفت :
(... اما این که گفتی ما گمان داریم که برای ما حکومتی است که مهدی حاکم آن است ، جواب آن این است که گمان، شرک است همان گونه که خداوند متعال می فرماید: (زعم الذین کفروا ان لن یبعثوا) ، در حالی که همه شهادت می دهند که برای ما بنی هاشم ملک و حکومتیست. اگر از عمر دنیا یک روز باقی باشد خداوند متعال کسی را از ما می فرستد تا زمین را پر از عدل و داد کند همان گونه که پر از ظلم و جور شده باشد.
و اما این که می گویی : مهدی همان عیسی بن مریم است ، بدان که عیسی کسی است که برای مقابلۀ با دجال فرستاده می شود ، و هرگاه دجال او را ببیند نابود می شود ، ولی امام از ما کسی است که عیسی بن مریم به او اقتدا کرده و نماز می خواند...).
بر هر محققی که منابع قرآنی و حدیثی مهدویت را در کتب شیعه و اهل تسنن جستجو کرده باشد کذب گفتار معاویه بن ابی سفیان و صحت کلام جناب عبدالله بن عباس آشکار می گردد.

نویسنده : شیخ علی زند قزوینی